สวัสดีนะคะทุกคน

เราไม่รู้ว่าตอนนี้มีดราม่าอะไรกันนะแต่ว่าเอาเป็นว่าไม่ได้ไปติดตามละกัน

รู้คร่าวๆนะเท่านั้นเองนะ ไม่เอาประเด็นนั้นน่ะมาพูดตรงๆหรอก

แต่ว่าคือถามว่าวาดรูปไปทำไม ในเมื่อบางคนวาดรูปแล้วมันไม่ดังไม่มีคนสนใจงานเลย

จะทำยังไงดีอะไรอย่างนี้นะคะ

บางคนหมดกำลังใจในการที่จะเขียนภาพดีๆออกมา

เพราะวาดไปเท่าไหร่แล้วเนี่ยก็เหมือนเทน้ำลงทรายเหมือนไม่มีใครสนใจเลย

พี่จะบอกว่าทุกคนเป็นกันช่วงแรกๆอยู่แล้วเพราะว่าไม่มีใครมาถึงปุ๊บดังเลยตั้งแต่แรก

มาถึงแล้วมีชื่อเสียงทุกคนติดตามอะไรอย่างนี้คือไม่ใช่ทุกคนที่เป็นแบบนั้นนะคะ

บางคนที่เขาวาดอะไรออกมาดูจะดังแล้วก็ดูจะมีชื่อเสียงดูจะมีคนชอบไปซะหมด

วาดอะไรก็ดูดีดูป๊อปดูโอเคไปซะหมดเลยนะ

แต่จริงๆแล้วบางทีนะมันมันไม่ใช่อย่างนั้นเสมอไป

เพราะว่ามันไม่ได้ทุกคนที่โชคดีอย่างนั้นเสมอไปนะคะ บางคนทำงานหนักเท่ากัน แต่ได้ผลไม่เหมือนกันก็มี มันก็จะมีบางคนที่วาดรูปแล้วเนี่ยคือก็ไม่มีใครสนใจเลยนะเหมือนวาดเท่าไหร่ก็ดูจะเงียบไปก็ไม่มีใครตอบรับเลยนะคะ

ซึ่งจริงๆแล้วก็ถามว่ามันน่าสงสารไหม

ก็น่าสงสารแหละแต่ว่าจริงๆทุกคนก็เคยเป็นอย่างนั้นนะคะ

เพราะว่าไม่ใช่ทุกคนที่เกิดเกิดมาปุ๊บแล้วดังเลยมันก็ต้องมี process ของมันและความดังมันก็ไม่ได้อยู่ตลอดไปนะ

ความดังอยู่กับเราชั่วครู่ เพราะฉะนั้น ถามว่าเราจะทำยังไงได้บ้าง?

เราก็ทำเต็มที่แล้วปล่อยวางดีที่สุดแล้ว

การที่เราปล่อยวางก็คืออย่าเพิ่งไปคิดถึงเรื่องความดัง

เวลาที่เราว่าถ้าเราคิดถึงความดังมันจะไม่ดังนะ

ถ้าเราคิดพยายามคิดว่ายังไงวะถึงจะดังนี้มันจะไม่ดัง

คิดใหม่ค่ะ คิดอีกอย่างนึง ก็คือพยายามคิดว่าว่ายังไงที่ทำให้คนดูเขามีความสุขกับภาพของเรามากที่สุดทำยังไงที่ทำให้เรา Express ความเป็นตัวเราออกมามากที่สุด

วาดยังไงทำให้ผู้ดูเนี่ยรู้สึกซาบซึ้งหรือว่ารู้สึกเข้าใจในสิ่งที่เราต้องการจะสื่อมากที่สุด

ไม่ใช่วาดยังไงให้ดังที่สุด ถ้าคุณเริ่มโจทย์ที่ว่าวาดยังไงให้ดังที่สุดเนี่ยมันก็ผิดตั้งแต่ต้นแล้ว

ก็คือมันผิดมันเหมือนมันเหมือนต้นเหมือนน้องจะปลูกอะไรสักอย่างน้องต้องมีเมล็ดต้นนั้นใช่ไหมแล้วถ้าน้องปลูกมะม่วงยังไงเนี่ยมันก็ออกมาเป็นมะม่วงอยู่ดีมันไม่มีทางเป็นต้นไม้ชนิดอื่นได้นะคะ ถ้าลึกๆแล้วเนี่ยเราเป็นคนที่อยากจะดังหรือว่าอยากมีชื่อเสียงแล้วเราพยายามสุดท้ายมันก็จะได้สิ่งนั้นถ้าเราเอาจริงกับมัน แต่ความดังเป็นเรื่องที่คนเรา overrate หรือให้คุณค่ากับมันมากเกินไป

ถ้าถามพี่บอกว่าแล้วพี่ล่ะมีอยากมีชื่อเสียงไหม พี่อยากมี เพื่อพี่อยากจะได้จะขายงานตัวเองได้จะอยู่ได้ด้วยงานศิลปะของตัวเองนะคะ อยู่ได้โดยการวาดรูปอะไรอย่างงี้ เพราะฉะนั้นพี่ก็เลยคิดว่าดังมันก็จำเป็นเหมือนกันมันก็ทำให้เราสามารถขายงานได้แต่มันเป็นสิ่งที่เราเราควรจะเป็นสรณะไหมก็ไม่

เพราะว่าเราอยากดังได้ไหม อยากดังก็ได้ แต่คือมันก็จะต้องมีมีความสุขในสิ่งที่ทำด้วยไม่ใช่แบบว่าเราอยากดังจนลืมไปในสิ่งที่สำคัญ ลืมในสิ่งที่มันอาจจะเป็นสิ่งที่เปลี่ยนชีวิตเราเลยก็ได้อย่างเช่นอย่างเรื่องของความสุขเลย ถ้าเราอยากดังแต่เราไม่มีไม่มีความสุขกับการเดินทางระหว่างนั้นมันไม่มีประโยชน์นะ ส่วนใหญ่ก็อยากได้อยากดังมากกว่า

แต่บางคนก็ไม่อยากได้บอกคนที่พี่รู้จักก็คือเขาไม่อยากได้เขาอยากอยู่เบื้องหลังคนเบื้องหลังอยากทำอะไรที่สงบอะไรไม่ไม่ยุ่งกับคนอื่นเลย เพราะฉะนั้นเนี่ยการที่เราการที่เราอยากดังหรือไม่ดังอะไรพวกนี้คือมันก็เป็นมันเป็นเรื่องของเราอยู่แล้ว มันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนหรืออะไร

แต่ว่าคนที่เดือดร้อนคือตัวเราเองนั้นเองเพราะว่าใจของเราอาจจะรุ่มร้อนอาจจะอยากที่จะมีชื่อเสียงจนบางทีลืมลืมหลายอย่างบางทีก็ลืมไปว่ามันอาจไม่ได้จำเป็นเสมอไปนะ

คือในโลกนี้ 100 คนหนึ่งคนจะเป็นซุปเปอร์สตาร์

แต่ว่าเราสามารถความสุขแม้ยังไม่ต้องเป็นซุปเปอร์สตาร์ก็ได้

แล้วถ้าเรามีความสุขกับการวาดคนก็จะรู้คนก็จะแล้วมันก็จะส่งส่งผลต่อต่อตัวงานที่ทำ

ถ้าตัวเรามีความสุขงานก็ดูมีความสุขคนดูก็จะมีความสุขแล้วเราก็จะมีชื่อเสียงอัตโนมัติ

แต่มันไม่ใช่แบบเมจิกทริค แบบควิกฟิกซ์ แบบที่ว่าพอตื่นขึ้นมาแล้วเนี่ยเรามีชื่อเสียงเลยทันทีแล้วแบบคือมันเป็นกระบวนการหรือการเดินทางแล้วส่วนมากเนี่ยคือกระบวนการนั้นน่ะที่ก่อนที่จะเกิดขึ้นคุณก็ต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่ก่อนที่จะเกิดสิ่งนั้น

ก็จริงๆถามว่ามันเป็นเรื่องที่มันเป็นเรื่องที่ที่สำคัญไหม ก็สำคัญแหละ

เพราะว่าจริงๆทุกคนก็วาดรูปคือนึกๆแล้วในใจก็อยากจะทำมาหาเลี้ยงชีพจากการวาดรูป

แล้วการทำมาหาเลี้ยงชีพจากการวาดรูปได้ก็คือต้องต้องดังก่อนนั่นแหละเป็นช่องทางนึง

พอดังแล้วเนี่ยก็จะทำอะไรมันก็ง่ายนะ

แต่ว่าบางทีความดังมันทำให้คนขายวิญญาณตัวเองได้ ก็คือเหมือนพยายามทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเองไม่ใช่เป็นสิ่งที่ตัวเองชอบหรือว่าไม่ใช่เป็นสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำแต่ว่าทำเพราะว่าอยากจะให้คนชอบงานเราอะไรแบบนี้ซึ่งจริงๆแล้วถามว่ามันดีไหมก็มันก็แล้วแต่กรณีไป

เพราะว่าถ้าถ้าถามว่าถ้าคุณมีความสุขกับสิ่งที่ สิ่งนั้นทำให้คุณมี passion

อย่างน้อยมันก็ดีมันก็ดีกว่า

การที่เราจะดังเนี่ยมันก็เป็นเรื่องของการเดินทางไป มันเป็นการเดินทางระหว่างนั้นไปมันไม่ใช่เรื่องที่แบบซีเรียสว่าจะต้องจะต้องได้ต้องได้เลยทันทีนะ ไม่ใช่

คือมันเป็นเรื่องที่โอเคคือได้มาก็คือเป็นโบนัสแล้ว

เพราะว่าระหว่างนั้นเราได้ทำสิ่งที่ชอบไปแล้ว

เราไม่จำเป็นที่จะต้องไปคิดถึงเรื่องความดังมากเลย

มันก็เป็นอีกหนึ่งแนวคิดนะ

คือถ้าคิดว่าจะมีความสุขจากการวาดรูปคุณสามารถมีได้ตอนนี้เลยมีได้เดี๋ยวนี้ right now เลยไม่จำเป็นที่จะต้องดังก่อนแล้วพอคุณคุณมีความสุขกับการทำงานคนก็จะเห็นงานของคุณแล้วเขาก็จะรู้เองว่าคุณเนี่ยมีความสุขกับการทำงานนะแล้วเขาก็จะซึมซับได้

มันไม่ใช่แบบคนชอบไปคิดว่า 2 + 1 = 3 คนชอบไปคิดคิดถึงผลลัพธ์คือ 3 ก่อน

เข้าไปคิดถึงผลลัพธ์ที่มันจะออกมาก่อน คนชอบไปคิดถึง Final result ก่อนที่จะคิดถึงคิดถึงว่ามันมีอะไร 2 อย่างมาบวกกันแล้วถึงกลายเป็นผลลัพธ์

ความดังเนี่ยมันเป็นเรื่องของ results มันเป็นเรื่องของผลลัพธ์ ถ้าคุณอยากได้ผลลัพธ์คุณก็ต้องทำเหตุให้มันดีก่อนถ้าคุณทำผลลัพธ์มันก็จะออกมาดี

ถ้าคุณคุณมีความสุขในการวาดคุณว่าแล้วมันรู้สึกอยากจะบอกหรืออยากจะอธิบายความรู้สึกที่มีอยู่ในใจจะเป็นความเศร้าก็ได้ไม่จำเป็นต้องมีความสุขอยากจะอธิบายความรู้สึกที่มีอยู่เนี่ยให้ให้แก่สาธารณชนได้รับรู้อะไรแบบนี้คือ ความรู้สึกที่มันอินเนอร์ไงเพราะฉะนั้นเนี่ยคือมันเรื่องนั้นสำคัญกว่าอีกสำคัญกว่าการดังหรือไม่ดังเพราะว่าถ้าดังก็คือมันมาจากการที่เราทำเต็มที่ ปล่อยวาง แล้วมันก็จะดังขึ้นมาเองนะคะ

พี่อาจจะอาจจะไม่ได้ดังระดับโลกอะไรนะแต่ว่าพี่ก็ผ่านวงการนี้มา ระดับที่พูดได้ว่าความดังคืออะไรและเคยสัมผัสมาแล้ว

ก็คือเหมือนเหมือนมันเหมือนกินลูกอมนะ กินแล้วมันก็หวานแล้วมันก็ละลายใช่ไหมพอละลายปุ๊บเราก็อยากได้อยากสัมผัสความรู้สึกแบบนั้นอีก อยากกินอีก

แต่ว่าพี่บอกได้เลยว่ามันไม่ได้อยู่กับเราตลอดไปนะมันเป็นสิ่งที่ subjective ด้วยก็คือเหมือนแบบความดังก็ไปถามคนอื่นอาจจะบอกเธอมีหนึ่งพันฟอลก็ดังละ บางคนอาจจะล้านนึงถึงจะดัง

มันเป็นเรื่องที่ถามว่าถ้าไม่มีคนสนใจงานเราเลยแล้วเรายังจะวาดรูปอยู่ไหมถ้าเรายังวาดก็แปลว่าเรารักสิ่งนั้นจริงๆถ้ารักสิ่งนั้นเราไม่ต้องไปสนใจคนอื่นช่างแ***มันเลยช่างแ***ไม่ต้องสนใจคนอื่นค่ะคือคนอื่นมันจะชอบงานเราหรือไม่ก็ช่างมันคือเราสนใจที่ตัวเราจะมีความสุขของตัวเรา

สนใจที่ว่าเราได้ Express ในสิ่งที่เราอยากจะสื่อหรือเปล่า

เรารู้สึกเรารู้สึกอย่างนั้นจริงไหม เรารู้สึกแบบสิ่งที่เขียนภาพจริงหรือเปล่าเราเศร้าจริงไหมเราไม่งั้นมันจะดูเฟคมันจะดูเหมือนเราเขียนอะไรที่มันไม่ใช่ตัวเราแล้วคนจะจับได้ก็จับได้ เขาจะรู้สึกว่าคุณไม่ใช่ของจริงเพราะฉะนั้นการที่คุณจะไปถึงจุดนั้นได้จดที่ดังขึ้นมาได้คุณจะต้องมีความเป็น authenticity ก่อนก็คือซื่อสัตย์กับความชอบของตัวเองซื่อสัตย์กับทุกอย่างของตัวเองแล้วปล่อยให้สิ่งนั้นน่ะมันเป็นการเดินทางไปสู่จุดที่คุณต้องการเดินทางไปสู่จุดที่คุณต้องการแทนที่จะไปบังคับมันนะคะ

มาติดตามเราได้ยังที่ต่อไปนี้นะคะ

download e-book 5 ขั้นตอนสู่การเป็นนักวาด ฟรี!
https://gum.co/TYJSo
Website
https://www.illustcourse.com
Online course
https://www.illustcourse.teachable.com

Article และ tutorial สั้นๆ

Drawing tutorial(webtoon)
http://bit.ly/2tXNdqV

Drawing tutorial (Wecomics)
http://bit.ly/310zziK

series บทความ มือใหม่หัดสตาร์ทวาดภาพประกอบ
http://bit.ly/38F4NyG

วีดีโอ

ติดตาม youtube สำหรับวีดีโอฮาวทูยาวๆ
https://www.youtube.com/user/illustcourse

ติดตาม instagram สำหรับวีดีโอฮาวทูสั้นๆ
https://www.instragram.com/illustcourse

ติดตาม tiktok สำหรับวีดีโอ timelapse รายวัน
http://bit.ly/2tY94hV

ติดตาม twitter สำหรับอัพเดท
https://www.twitter.com/illustcourse

รายการ illustpod

APPLE PODCAST
https://apple.co/2RxW9w5

SPOTIFY
https://spoti.fi/2U79DR1

GOOGLE PODCAST
http://bit.ly/3aQx0EI

Seraphim torus (webtoon)
http://bit.ly/38NQgAJ