"ทำบุญกันหน่อยมั้ยหนุ่มๆ พระเอกดวงซวยเกินเยียวยาในอนิเมะ"
แข่งเรือแข่งพายนั้นแข่งกันได้ แต่แข่งบุญแข่งวาสนานั้นยากจนน่าน้อยใจ โดยเฉพาะเรื่องดวงชีวิตที่ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตบ้าง เหมือนพระเอกเหล่านี้ที่แม้จะมีชีวิต ลมหายใจเหมื๊อนนนนนน กับคนอื่นๆ แต่ทำไมพระเจ้าถึงกลั่นแกล้งยัดความซวยบรมให้กับพระเอก...ทั้งๆ ที่บทบาทพระเอกนั้นควรแต่จะมีสิ่งดี หรือมีแรงผลักดันในชีวิตที่ไม่ใช่การพลิกผันจนน่าสลดหดหู่จนอดสงสารไม่ได้แบบนี้ ยิ่งดูยิ่งสงสารในความซวยของพวกเขา
ซวยแบบนี้ควรพักนี้ พักบทพระเอกเข้าวัดทำบุญหน่อยเถอะ..เห็นแล้วเจ็บแทน
หนุ่มน้อยเรียบร้อยคนนี้ชีวิตดราม่าตั้งแต่เด็ก พ่อ แม่ ตายจากเขาไปนั้นก็เจ็บพอการ แต่ของแบบนั้นมันพื้นๆ ไม่ถือว่าซวยเท่าตอนโตเป็นหนุ่มที่มีหัวใจไว้เพื่อตกหลุมรักหญิงสาว นั่นเป็นจุดเริ่มต้นความซวยที่แท้จริงในชีวิตเพราะหล่อนคนที่คาเนกิตกหลุมรักนั้นดันเป็นกูล ผีตระกูลปอบชื่อดังฉายาจอมตะกละ เธอหลอกล่อเขาไปฆ่าหวังจะกินเนื้อของเขาและเขาก็รอดมาได้ ทว่ากลับไม่มีความน่ายินดีเลยสักนิดเพราะ หมอได้เปลี่ยนเครื่องในสาวปอบมาไว้ในตัวเขาเพื่อรักษาชีวิต คนเขากลายเป็นครึ่งคนครึ่งกูลไปโดยปริยาย อยู่ดีไม่ว่าดีชีวิตดันมาซวยเพราะผู้หญิงคนเดียวซะได้
เกมเมอร์มือฉมังมีชีวิตอยู่ในห้องสี่เหลี่ยม เล่นเกมอย่างเดียวโดยไม่พยายามหางานอื่นนอกจากนั่งรอบริษัทต้องการติดต่อกลับมาเพียงอย่างเดียว โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าคนที่พาความซวยมาให้เขาจะเป็นแม่ของตนที่อดทนกับพฤติกรรมไร้สาระของลูกชายไม่ไหว มิหน้ำซ้ำยังหาเรื่องทะเลาะกับพ่อเลี้ยงได้ตลอดถึงขั้นลงไม้ลงมือ ดังนั้น แม่ของเขาจริงตัดใจเขียนชื่อเขาให้เป็นผู้เข้าร่วมเล่นเกมบนเกาะมรณะที่มีชีวิตเป็นเดิมพัน เพื่อเอาตัวรอดและเป็นหนูทดลองเกมให้กับบริษัทโดยที่เขาไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้ของชีวิตจะเป็นอย่างไร
หนุ่มน้อยเตี้ยตะแมะแคะคนนี้พุ่งชนเข้าหาความซวยเพื่อช่วยคนที่ตนรักจึงถูกชิงขาซ้ายไปจากการใช้วิชาชุบชีวิตมนุษย์และจ่ายแขนขวาไปอีกเพื่อนำวิญญาณน้องชายกลับมา แต่ต่อมาก็ได้ต่อแขนเทียมและขาเทียม จากนั้นจึงฟื้นฟูร่างกายจนได้รับเลือกเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่อายุน้อยที่สุดเขาออกเดินทางค้นคว้าความเป็นไปได้ทุกรูปแบบที่จะนำร่างกายของตัวเองและของน้องชายกลับคืนมา แต่สุดท้ายเขาก็ทำสำเร็จและต้องขอบคุณความซวยในครั้งยังเด็กเพราะมันทำให้เขามีทุกวันนี้
หนุ่มม.ต้นที่อยู่ดีๆ ก็ซวยเฉยนั่งเรียนอยู่ในห้องแบบปกติก็มีเพื่อนร่วมทุกคนในห้องก็ถูกฆาตกรฆ่าตายยกเซ็ตเหลือเขารอดชีวิตเพียงคนเดียว เท่านั้นยังไม่พอโดนยังของกลางยืนยันตัวตนว่าเขาเป็นคนฆ่า ชีวิตเข้าสู่ยุคมืดในบัดดลเมื่องถูกยัดข้อหาและยัดเข้าคุกประหลาดที่ต้องมาเค่นฆ่าเล่นเกมเซอร์ไวเวอร์เอาชีวิตรอดอีก โถ..หนุ่มน้อยผู้น่าสงสาร เธอต้องเอาตัวให้รอดน่ะ
สองหนุ่มผู้หนีรอดจากการเป็นหนูทดลององค์กรลับในญี่ปุ่น พวกเขาเติบโตมาในฐานะเด็กกำพร้า และนำตัวไปทดลองหาวิธีที่จะทำให้เด็กเติบโตมาฉลองด้วยวิธีต่างๆ เขาทั้งสองที่หนีรอดและรู้ตัวว่ามีชีวิตอยู่ได้ไม่นานเพราะผลจากการทดลองจึงต้องการเปิดโปงเบื้องหลังขององค์กรผ่านการก่อการร้ายโดนซ้อนแผนเอาไว้เป็นปริศนา ทว่าตอนจบก็ไม่ได้สวยงามเสมอไป พวกเขาเลิกใช้วิธีการที่คนส่วนใหญ่ไม่อาจให้อภัยได้แม้จะสร้างความดีความชอบให้กับคนบางส่วน จึงถูกสั่งฆ่าในที่สุด รันทดอะไรขนาดนี้ไม่รู้ว่าพ่อแม่เป็นใคร โดนทดลองแถมสั่งฆ่าอีก เสียดายความหล่อและความฉลาด
ซวยตั้งแต่เด็กยันมีลูกต้องยกให้อีโตะ คนอะไรจะชีวิตอาภัพน่าสงสารปานนั้น เขาเกิดมาในวันที่ผนึกเก้าหางถูกปลดปล่อยทำให้พ่อ แม่ต้องตายจากเติบโตมาแบบเด็กกำพร้าเรียกร้องความสนใจจากคนในหมู่บ้านที่ตั้งแง่เกลียดกลัวเขาในฐานะพลังสถิตร่าง พอมีอาจารย์ก็โดนขโมยเก็นเก็บไปทำเรื่องไร้สาระเสียนี่ แต่นั้นยังพอรับได้ ทว่าความน่าเจ็บใจอยู่ที่ความฝันตั้งแต่เด็กที่กำลังจะเป็นจริงถูกหยุดกระทันหัน และไม่ใช่ใครที่ไหน ลูกสาวสุดรักของเขาเองที่จี้จุดพ่อของตัวเองจนสลบเหมืองขึ้นรับตำแหน่งโฮคาเงะไม่ได้ โถ...อนิจจา
องค์ชายตกอับระเห็จออกมาใช้ชีวิตเยี่ยงทาสอดยากอยู่นอกเมือง หมอนี่มีทั้งความรู้และความสามารถมากมายตามแบบฉบับชนชั้นสูง แต่เรื่องดวงตาคนนี้ช่างสั้นจู๋ ไม่ว่าจะเรื่องชนชั้นฐานันดร เงินทอง การงานหรือแม้กระทั่งเรื่องผู้หญิง ไม่ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เขาไปเที่ยวผู้หญิง คนที่ไปด้วยกับเขาจะได้แต่คนสวยแซ่บลืมผิดกลับเขาที่ได้แบบ โอ๊ววววส์ รับไม่ได้ตลอด ใต้ความซวยยังมีความฮาสำหรับ นาย อ.
นักเรียนที่เพิ่งย้ายมาแต่สิ่งที่เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่ ช่วยไม่ได้อย่างแรง เนื่องจากเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น-อังกฤษ จึงมีผมสีออกไปทางสีทอง บวกกับลักษณะภายนอก ทำให้ให้มีข่าวลือว่าเป็นพวกนักเลง จนไม่มีใครคบเป็นเพื่อนไม่ใช่แค่ข่าวลือเรื่องเป็นนักเลง แต่ไม่ว่าเขาทำอะไรนิดน้อยก็ถูกปล่อยข่าวลือในทางเสียหายทั้งสิ้น คงโทษใครไม่ได้นอกจากตัวเอง เรื่องดวงจู๋นั้นอาจจะไม่ใช่ประเด็น...ถ้ามีวันมือขึ้นไม่โดนคนเข้าใจผิดไปก่อนละนะ
ชีวิตประจำวันพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ เมื่อเขาถูกปริตแทรกซึมเข้าสู่ร่างกาย แต่เขาขัดขวางทัน แต่กระนั้นก็สูญเสียแขนข้างหนึ่งให้กับปรสิตไป เขาได้ตั้งชื่อให้มันว่ า “มิกกี้” และต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับปรสิตนั้น ซึ่งก็เป็นโอกาสให้เขาและมิกกี้ต่างได้เรียนรู้ซึ่งกันและกัน จะว่าซวยก็ใช่ก็ก็ยังดีที่ไม่โดนครอบงำเสียทีเดียว อีกอย่างคนเคราะห์ร้ายดวงจู๋กว่าเขายังมีอีกเยอะ
ชีวิตนี้คงไม่มีใครบัดซบเท่าพ่อหนุ่มคนนี้อีกแล้ว เขานั้นคลอดออกมาจากแม่ที่แขวนคอตายและแม่เลี้ยงก็ตายด้วยอีกคน แต่กระนั้นก็ยังมีชีวิตรอดมาได้แม้จะโดนเลี้ยงด้วยลำแข้งมาโดยตลอดพ่อเลี้ยง ยังไม่พ่อชีวิตเขายังตกต่ำได้อีกเมื่อพ่อเลี้ยงขายเขาให้กับทหาร มิหน้ำซ้ำยังเสียเอกราชแดนหลังให้กับผู้ชายด้วยกันอีก โอ๊วโนววว ความอดทนขาดลงเขาจึงฆ่าพ่อเลี้ยงเมื่อรู้ความจริงจนถูกล่าหัว ผ่านชีวิตช่วงนั้นมาได้ก็ไม่ได้ดีขึ้น เขาเข้าไปเป็นทหารและโดนเพื่อนรักหักหลัง ผู้หญิงที่รักก็โดนข่มขืนต่อหน้าต่อตาจนเขาขาดสติ แถมยังต้องมาพิการแขนขาดตาบอดอีก สลดสุดใจจริงๆ สำหรับคนนี้ให้ตายคงจะง่ายกว่าเยอะ
จบได้สวยกับความซวยที่หาไม่ได้ในชีวิต.....
ข้อมูลจะถูกนำออกทำให้ไม่สามารถอ่านได้อีกน่าเสียดายมากเลย
แน่ใจแล้วหรือที่ต้องการลบข้อมูลออก
หากยืนยันแล้วจะไม่สามารถกู้คืนมาได้อีกนะ!