จาก ฎีกากระทู้แก้ต่างให้ กระสือ-กระหัง

    เป็นเวลาหลายปีที่สื่อต่างๆได้นำ กระสือ-กระหัง มาหากินโดยบิดเบือนข้อเท็จจริงไปมาก มากจนเกินให้อภัยได้ ในวันนี้จึงขอนำข้อเท็จจริงของ กระสือ-กระหัง มาแจ้งให้ทราบโดยทั่วกัน

๑.กระสือ-อนึ่งพวกเขาเหล่านี้มิใช่ผี แต่เป็นกลุ่มสตรีที่ฝึกเรียนไสยศาสตร์สายลัด(พวกคุณไสยที่แพ้โน่นแพ้นี่นั่นแหละ เพราะเรียนไสยศาสตร์ไม่แพ้อะไรง่ายๆ)จนธาตุไฟเข้าแทรก คุณไสยกัดกินภายใน กระสือทุกนางจะพก แหวนทองเหลืองเกลี้ยงเป็นแหวนอาคมที่บรรจุวิชาของตนไว้ ปกติอาจซ่อนแหวนไว้ แหวนนี้พวกนางจะสวมตอนแปลงร่าง ซึ่งเป็นในช่วงเวลาคืนพระจันทร์เต็มดวง(ซูเปอร์มูน) หากไม่แปลงร่างพวกนางจะทรมานเพราะธาตุไฟกำเริบ เหมือนโดนพิษไข้(ระหว่างเป็นกระสือ จะเป็นอีกบุคลิกหนึ่ง-๒บุคลิกแบบกอลั่มกับสมีโก จาก เดอะลอร์ดฯ) และมีข้อมูลเพิ่มเติมว่า กระสือนั้นผู้ชายก็เป็นได้แต่เท่าที่พบตามบันทึกและตำนานต่างๆดูจะมีเพียงส่วนน้อยเท่านั้น

    อาหารของพวกเขา คือสัตว์สดๆอย่างเดียวเท่านั้น! และเป็นการกินแก้กระษัยไม่ใช่อาหารหลัก ไม่ใช่กินของสกปรกโสโครกอย่างในภาพยนต์ เป็นคำสาปของตระกูล พวกนางต้องทรมานชั่วลูกหลาน เพราะลูกของพวกนางจะมีร่างกายอ่อนแอ เสี่ยงต่อการเสียชีวิต เหล่ากระสือจึงต้องมอบแหวนอาคมไว้ช่วยเยียวยา และถ่ายทอดทายาทผ่านเชื้อในน้ำลาย(หากหาทายาทสายตรงไม่ได้ จะใช้วิธีกินรกเด็ก เพื่อจองตัวเด็กเจ้าของรก-คล้ายๆยายวรนาถ) สืบทอดทายาท(พินัยกรรมปิศาจ)โดยใช้แหวนทองเหลืองเกลี้ยง โดยแหวนมีอานุภาพทำให้คนเป็นผีกระสือไม่ยอมตาย แม้จะเจ็บป่วยแก่เฒ่า นอนจนหลังเปื่อยติดเสื่อ ก็ยังไม่ขาดใจตาย จนกว่าลูกหลานจะมาถอดแหวนไป แล้วผีกระสือจะเข้าไปอยู่คนถอดโดยอัตโนมัติ กระสือมีแค่ หัว และส่วนคล้ายลำคอที่ยืดยาวจนหลุดออกจากร่าง มองไกลๆจึงดูคล้ายกับขดไส้ลอยไปมา แต่แท้จริง กระสือ คือ กลุ่มเดียวกับ สิ่งที่ญี่ปุ่นเรียกว่า ผีคอยาว(rokurokubi) รึถ้าว่ากันให้ลึก ก็คือ Nukekubi

   การถอดศีรษะออกหากินนั้นจะเกิดขึ้นในช่วงที่เป็นภวังค์รึสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่นคล้ายอาการละเมอ ในภาพเขียนrokurokubiยุคโบราณนั้น เหล่าrokurokubiมักจะอยู่ในท่าหลับรึถือกล้องยาสูบอยู่ในมือด้วยอาการท่าทางสลึมสลือ(ใช้กล้องยาสูบเพื่อเป็นส่วนประกอบในการกล่อมประสาทในระดับอ่อนๆเพื่อให้เข้าสู่ระดับภวังค์ลึกพอที่จะทำให้ตนถอดศีรษะได้)

กระสือชอบกิน รกเด็กมากกว่า คล้ายการกินยาอายุวัฒนะของเซียนจีน เพราะรกนั้น มีคุณสมบัติในการทำให้อ่อนเยาว์ยืดอายุขัย แบบการสังเคราะห์สเตมเซลล์เอาไปทำยาต่างๆในปัจจุบัน

Atthanij Pokkasap ในปรัมปรายาแผนจีนหลายตำรับ...นักบวชเต๋า ผ่าครรภ์เอาทารกมาปรุงยาอาวุวัฒนะ เมื่อสาวไป มีการป้อนสมุนไพรตามสูตรผ่านมารดาทารกแล้ว จนได้เวลาที่ทารกเป็นยา..ก็ผ่า(ฆ่าแม่ทิ้ง) สูตรยาแบบนี้มีในปรัมปราของจีนเยอะแยะ...เป็นเหตุให้เกิดพื้นที่ว่างในสังคม...ทำให้พระพุทธศาสนา และ ศาสนามนิคี เข้าไปประดิษฐานได้...

22 ชม. · เลิกถูกใจ ·  2

    เนื่องจากกระสือไม่ได้ยกทั้งเครื่องในออกจากร่างไปหากิน วิธีการกินของกระสือจึงไม่สมควรเป็นการกลืนกินสิ่งมีชีวิต เพราะมีหลายกรณีที่กระสือใช้สายไส้(ส่วนที่ยืดออกจากใต้ศีรษะบริเวณคอไม่ใช่ลำไส้!)ตวัดจับนก ค้างคาว รึสัตว์เล็กๆที่ทั้งบินได้และไม่ได้มาเคี้ยวกิน แต่จะไม่มีการกลืนซากของสัตว์เหล่านั้น เพราะกระสือไม่สามารถย่อยซากสัตว์ใดๆได้(เพราะไม่มีเครื่องในลำไส้กระเพาะติดมาด้วย) กระสือจะเคี้ยวซากเหล่านั้นเป็นเวลานาน(อาจหลายชั่วโมง)เพื่อดูดซึมของเหลวในซากนั้นผ่านการเคี้ยว เมื่อซากนั้นจืดหมดของเหลวแล้วกระสือจะคายทิ้งไป ซึ่งสภาพของซากนั้นก็คงละเอียดจนแยกไม่ออกว่าคืออะไร ต่อให้คนมาเจอเข้าก็คงไม่รู้อยู่ดี ฉะนั้นทางเราจึงได้ข้อสรุปจากพี่ปู่ฯว่า ซากที่กระสือเคี้ยวจนจืดและคายทิ้งแล้วนั้น สมควรเรียกว่า"หมากกระสือ"

    อนึ่ง กระสือดูจะไม่ใช่สิ่งน่ากลัวสำหรับคนโบราณนัก ดูได้จากการที่ไม่มีบันทึกถึงวิชาที่ใช้กำจัดกระสือเลย ไม่ว่าจะเป็นในสาขาของไสยศาสตร์รึสาขาของศาสตร์อื่นๆ ในสมัยโบราณนั้นจะมีก็เพียงวิธีป้องกันอย่างง่ายๆเท่านั้น คือ การใช้ไม้หนามรึไม้ที่มีลักษณะคมอย่างอย่างซีกไผ่ที่สามารถใช้เกี่ยวและบาดได้เท่านั้น(นัยยะของของสาเหตุที่ต้องใช้ไม้แหลมคมในการป้องกันกระสือนั้นไม่สมควรเป็นการใช้เพื่อให้ความแหลมคมจากไม้นั้นเกี่ยวตามไส้กระสือ เพราะมันไม่ใช่ลำไส้ แต่ควรใช้เพื่อให้ส่วนแหลมคมของไม้นั้นเกี่ยวตามใบหน้าและเส้นผมของผู้เป็นกระสือจนเกิดบาดแผล ส่วนหนึ่งอาจด้วยต้องการให้ผู้เป็นกระสือบาดเจ็บจนรู้สึกตัวตื่นจะได้กลับเข้าร่างไปไม่มาทำร้ายสัตว์เลี้ยง และอีกส่วนหนึ่งคือ หากใบหน้าของกระสือเกิดบาดแผลขึ้นมาชาวบ้านก็จะรู้ทันทีว่าใครเป็นกระสือ กระสือจึงกลัวไม้แหลมคมเพราะไม่อยากจะถูกจับได้ ไม่ใช่ว่ากลัวไม้มันเกี่ยวตามไส้อย่างที่เข้าใจผิดตามๆกันมาหลายสิบปี)

    สิ่งที่ชาวบ้านสมัยโบราณโน้นมีต่อกระสือจริงๆ น่าจะเป็นความรำคาญซะมากกว่า เพราะกระสือมักจะทำร้ายและกินสัตว์เลี้ยงของชาวบ้านโดยเฉพาะสัตว์ปีก เช่น ไก่ ฉะนั้นสำหรับชาวบ้านสมัยโบราณโน้นแล้ว น่าจะมองว่า กระสือเป็นศัตรูต่อปศุสัตว์ ใกล้เคียงกับสัตว์ป่าหลายชนิดที่ชอบเข้ามาขโมยสัตว์เลี้ยงชาวบ้านกินมากกว่า แล้วกระสือเองก็ไม่ได้ดุร้ายน่ากลัวถึงขั้นที่ว่าต้องกำจัดฆ่ากันให้ตายไปเลยด้วยเพราะกระสือไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น ชาวบ้านจึงใช้เพียงวิธีเรียบง่ายแต่ได้ผลดีอย่างอย่างการใช้ไม้แหลมคมในการป้องกันเท่านั้น ไม่มีความจำเป็นต้องใช้คาถาอาคมรึอาวุธใดๆในการป้องกัน

อะไรคือไส้กระสือ?

(ลักษณะการลอยแบบขดของกระสือ)

    อย่างที่แจ้งแล้วว่า ไส้ของกระสือนั้นแท้จริงแล้วไม่ใช่ลำไส้ แต่จะเป็นอะไรนั้นคงยังไม่อาจชี้ชัดได้ แต่สันนิษฐานคร่าวๆได้ว่า น่าจะเป็นสิ่งที่อยู่ก้ำกึ่งระหว่างสถานะของสสารและพลังงาน คือ เป็นส่วนที่จะไม่ปรากฏเมื่ออยู่ในร่างของมนุษย์ แต่เมื่อถอดศีรษะเส้นสายในส่วนนี้จะปรากฏขึ้นให้เห็นคล้ายกับเป็นพลังงานที่รวมตัวกันก่อรูปขึ้นมา แต่พลังงานนี้ก็มีมวลเหมือนสสารหนาแน่นมากพอจนทำให้กระสือสามารถใช้เส้นสายส่วนนี้ในการหยิบจับวัตถุได้ ตั้งแต่สัตว์ตัวเล็กๆไปจนถึงมนุษย์(ในภาพเขียนเรื่องการหลอกหลอนของrokurokubiยุคโบราณ)และเนื่องจากเส้นสายส่วนนี้สร้างขึ้นจากพลังงาน เส้นสายในส่วนนี้จึงมีแสงสว่างในตนเองได้เป็นที่มาของดวงไฟกระสือ

อนึ่ง ไส้ของกระสือนี้มีความหมาย ๒ นัยยะรวมกัน คือ

๑.มาจากการที่ส่วนนี้มีลักษณะเป็นเส้นสายคล้ายกับเชือกและส่องแสงได้ จึงดูคล้ายกับคุณสมบัติของไส้เทียน(ที่เป็นเชือก)

๒.มาจากลักษณะในการเคลื่อนไหวในอากาศ ซึ่งมีลักษณะขดไปขดมาคล้ายกับการเลื้อยของงู มองเผินๆจึงดูคล้ายกับขดของลำไส้

เมื่อเล่ากันปากต่อปากผ่านกาลเวลามาเรื่อยๆ ความเข้าใจจึงเกิดการคลาดเคลื่อน เส้นสายพลังงานในส่วนนี้จึงกลายเป็นลำไส้ไปแทน และวงการภาพยนตร์ก็นำมาขยายความตามนั้นจนกลายเป็นความเชื่อตามๆกันมาอย่างผิดๆว่ากระสือออกหากินลอยไปลอยมาพร้อมกับแบกลำไส้ไปด้วยในที่สุด

(รูปแบบขั้นตอนการถอดศีรษะของกระสือ)

(Nukekubi สังเกตบริเวณคอให้ดี จะเห็นว่า มีสายเล็กๆไม่ยาวมากอยู่ จุดนี้เองที่ต่อมาพัฒนาตามสายวิชาจนยาวใหญ่คล้ายลำไส้ของกระสือไทย)

(การเคลื่อนไหวของกระสือ)

ข้อสรุปเรื่องน้ำลายของกระสือ

ข้อมูลคร่าวๆของ ปีศาจทิ้งร่าง

รวมตำนานผีถอดร่าง(ผลข้างเคียงจากการฝึกไสยเวทย์ดำสายลัด)