เทวาสาโลหิต คือ เหล่าญาติมิตรทั้งหลายที่ล่วงลับไปแล้วได้จุติในภพภูมิอันสูง บ้างเป็นกลุ่มผู้บบรลุธรรมไปก่อนหน้า เมื่อญาติรึสหายของตนปฏิบัติธรรมจนถึงระดับหนึ่งจะสามารถติดต่อกับเหล่าสาโลหิตของตนได้ ซึ่งเหล่าสาโลหิตนั้นจะลงมาติดต่อเพื่อบอกหนทางในการปฏิบัติธรรมอันสูงชั้นยิ่งๆขึ้นต่อไป

แต่เทวาสาโลหิตบางพวก แม้ไม่ใช่ผู้บรรลุธรรมแต่ก็สามารถลงมาปกป้องคุ้มครองญาติมิตรของตนที่ยังมีชีวิตได้ เช่นกรณีของท้าวพันวังและพญาชาละวันซึ่งมีเทวดาคุ้มครองกายจึงไม่อาจใช้อาวุธทั่วๆไไปทำอันตรายได้ รวมถึงควายทรพีที่มีเทวดาสถิตย์ตามส่วนต่างๆในร่างกายเป็นต้น

ทว่า ดูเหมือนว่าผู้ถูกปกป้องคุ้มครองโดยสาโลหิตบางกลุ่มจะไม่รับรู้ถึงการมีอยู่ของสาโลหิตของตน จึงมักถูกใช้เป็นจุดอ่อนในการเอาชนะ เช่นกรณีของท้าวพันวังและควายทรพี ซึ่งเมื่อถูกคู่ต่อสู้ทักท้วงว่า ที่มีกำลังมากเป็นเพราะมีเทวดาคอยช่วยกลับกระหยิ่มใจอวดตัวว่า ความเก่งกล้าสามารถอันมหาศาลนั้นมาจากตัวเองล้วนๆ หาได้มีเทวดาที่ไหนมาช่วยเหลือไม่ ซึ่งการแสดงกิริยาอวดดีเหล่านี้ทำให้เหล่าเทวาสาโลหิตที่พิทักษ์รักษาอยู่เกิดความไม่พอใจละทิ้งออกจากร่างไป และเมื่อเหล่าเทวาสาโลหิตได้ละทิ้งไปแล้ว ความอ่อนล้าทางกายและความเจ็บปวดทั้งหลายแหล่ที่เคยถูกระงับไว้โดยเหล่าเทวาสาโลหิตจะแสดงผลในทันที ส่งผลให้เกิดการอ่อนล้าอย่างเฉียบพลันและพ่ายแพ้ลงอย่างง่ายดายในที่สุด เทวดาประจำตัว เทพเจ้าประจำชนเผ่าต่างๆก็น่าจะอยู่ในกลุ่มเทวาสาโลหิตนี้ด้วยเช่นกัน

บทว่า โปราณสาโลหิตาย เทวตาย เทวดาผู้เป็นสาโลหิตเก่า คือ ไม่ใช่มารดา ไม่ใช่บิดา แต่เป็นดุจมารดาและบิดา เทพบุตรนั้นท่านกล่าวว่าเป็นเทวดาผู้เป็นสาโลหิตเก่า เพราะเป็นผู้มีอัธยาศัยเกื้อกูล. 

จาก อรรถกถาสภิยสูตรที่ ๖ 

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=564167570379056&set=a.521324721330008.1073741963.100003574546762&type=3&theater