กาลครั้งหนึ่งมีแม่มดตนหนึ่งที่เกรียดชังมนุษย์เป็นอย่างมากแม่มดได้สาปแช่งคนไปมากมาย และในเวลาสุดท้ายของเธอนั้นก็ยังคงสาปแช่งมนุษย์แต่ว่าคำสาปสุดท้ายของเธอนั้นก็คือ " เด็กคนไหนที่เกิดมากลางวันที่หิมะตกหนัก เด็กคนนั้นจะต้องเกิดมาไร้จิตใจ " เซวี่นั้นเกิดมาพร้อมกับคำสาปนั้น ทำให้เค้าไม่มีอารมณ์หรือความรู้สึกแต่ แต่เขาก็ได้เดินทางไปสถานที่ต่างๆเพื่อทำความเข้าใจอารมณ์เหล่านั้น และเพื่อเข้าใจคำว่า "ความสุข"