([หมอ]ดูเหมือนว่าคนไข้เขาจะศูนย์เสียความทรงจำไป เพราะสมองได้รับการ

กระทบกระเทือนจากการถูกรถเก๋งชน)

ไม่นะ~แล้วชั้นควรทำยังไงดีละค่ะ

([หมอ]หมอจะรองถามเขาดูว่าเขาจำ

อะไรได้บ้างมั้ย เออ~คุณ...คุณจำอะไรได้

มั้ย อย่างเช่นครั้งสุดท้ายคุณเคยอยู่

ที่ไหนมาก่อนที่จะมาอยู่ที่นี้หรือป่าวครับ)

([โฟ๊ต]ผมจำได้แค่~~~ผมเดินไปที่วัด

เพื่อไปว่ายพระ ก็มีแค่นี้แหละครับ

ผมจำได้แค่นี้จริงๆ)

([หมอ]อือ~~อย่างงี่นี่เอง)

([โฟ๊ต]จะว่าไปนะครับคุณหอม คนพวกนี้

เป็นใครงั้นเหรอครับ พวกเขาคือคนรู้จัก

ของผมงั้นเหรอครับ)

...

หลังจากนั้นชั้นก็หาเขาเดินไปตามสถาน

ที่ ที่เขากับชั้นเคยไปด้วยกัน ชั้นพาเขา

ไปทุกที่ เช่น ตลาด เกมเซ็นเตอร์ แม่น้ำ

วัดสุดาวัน ทุกๆที่ ที่ชั้นเคยไปกับเขา

แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้เขาฟื้นความทรงจำ

ขึ้นมาได้เลย และชั้นเหลือเวลาอยู่กับเขา

เพียงแค่สามวันเท่านั้น และตอนนี้ชั้นก็

รู้สึกท้อมากเลย~(สะอื้น)ฟึๆ~~~

([โฟ๊ต]นี่~เธอเป็นอะไรหรือป่าว

ทำไมเธอถึงได้ร้องไห้ละ)

ชั้นไม่เป็นอะไร~~ขอโทษนะ ที่ชั้น~~

...ขอบคุณนะ~~สำหรับทุกอย่าง~~~

(จูบหน้าผาก)ลาก่อนนะ~~~

(เคโอโกะเดินออกไปจากห้อง)

...

(บทโฟ๊ตพูด)

ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไม เธอถึงได้จูบผม

นี่ผม~เคยเป็นอะไรกันกับผมกันแน่

ผมนึกไม่ออกเลย นึกอะไรไม่ออกเลยว่า

ผมเคยเป็นอะไรกับเธอกันแน่~~~~

(เสียงของตก)ปึค!!~

!? สวัสดี~~คุณคือคนรู้จักของผมหรือ

ป่าว~~ ([??]...)

...ออกมาเถอะ ไม่ต้องแอบหรอกนะ

([??]นายอยากรู้ใช่มั้ยว่านายเป็นใคร)

แสดงว่าคุณรู้ใช่ไหม~

(ชายปริศนาปรากฏตัว)

([???]ชั้นรู้จักนายมากกว่าที่นายคิด)

หะ!?!?!?!

(โดนจับหัว)

อ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

([พยาบาลเลย]หมอค่ะคนไข้ร้องคะ)

([หมอ]ต้องเกิดเรื่องแน่รีบไปดูคนไข้เร็ว)

...

...

([หมอ]โฟ๊ตๆ!!เกิดอะไรขึ้นเป็นอะไรมั้ย)

เคโอโกะ~~

([หมอ]หะ?อะไรนะครับ)

(โฟ๊ตวิ่งไป)

([หมอ]หะ!!โฟ๊ต!!!)

(วิ่งออกไปจากโรงพยาบาล)

เคโอโกะๆ เคโอโกะๆ! เคโอโกะๆ!!

เคโอโกะ!!!!!

เธอยังไม่ได้บอกชั้นเลยว่าเกิดอะไรขึ้น

อย่างน้อย~ก็บอกชั้นหน่อยสิ

ไม่ว่าเรื่องอะไรชั้นฟัง มันหมดทุกอย่าง

เลย เพราะว่าเราเป็นแฟนกันไงละ!!

เคโอโกะ!!!!!!!!!!!!!!!

เคโอโกะเธออยู่ไหน!!~~~

ตอบชั้นหน่อยสิ!!~~

หะ!!~

(เคโอโกะกำลังนั้งร้องไห้บนชิงช้า

ในสวนสาธารณะ)

([เคโอโกะ]ฟึๆ~~~)

([โฟ๊ต]...เคโอโกะ)

([เคโอโกะ]หะ!?อ๋อไง มะมีอะไรงั้นเหรอ)

ฟึบ!!!

([เคโอโกะ]!!!!)

([โฟ๊ต]ชั้น~~~จำได้แล้ว~~~)

([เคโอโกะ]มะมากแค่ไหน~~~)

([โฟ๊ต]ทุกอย่างเลย~~~)

([เคโอโกะ]ฟึๆ ฮือ~~~~~~~~~~~)

(ทั้งสองฝ่ายกอดเข้าหาซึ่งกันและกัน)

(บทพูดของเคโอโกะ)

หลังจากนั้นชั้นก็บอกความจริงกับเขา

ทุกอย่างที่ชั้นไม่กล้าบอกกับเขา

เขายอมรับความจริงทุกอย่างที่เกิดขึ้น

กับชั้น และหลังจากนั่นพวกก็มีเวลา

ที่เหลือร่วมกันเป็นครั้งสุดท้าย

นี่เป็นเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของชั้นเลย

...

(วันสุดท้ายที่สนามบิน)

([เม]เธอกับเบนจะไปแล้วสินะ)

อือ~~~

([เบน]เอาไว้เจอกันใหม่นะ เดี๋ยวชั้น

จะส่งจดหมายมามาหานะ)

([โฟ๊ต]อือ เดี๋ยวจะรออ่านนะ)

([เม]หวังว่ารายมือนายจะสวยนะตาบ้า)

([เบน]ว่ายังไงนะยัยทอม5555+)

([เม]55555+)

([โฟ๊ต]ฮึๆๆ) โฟ๊ต~~~

([โฟ๊ต]ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ถ้าชั้นทำเรื่องเสร็จเมื่อไหร่ ชั้นจะไปหานะโอเคนะ)

อือ~~~

([ประกาศ]เที่ยวบินไป ฮิโรชิม่า จะออก

เครื่องใน 30นาที ขอให้ผู้โดยสารไปขึ้น

เครื่องรอได้เลยค่ะ ย้ำอีกครับ(พูดเหมือนเดิม))

อ้อ!!เครื่องจะออกแล้วเราไปก่อน

([เบน]เออเร็วเข้า)

โชคดีนะสองคน

([เม]อือ~ลาก่อน)

([โฟ๊ต]...)([เม]...โฟ๊ตเคโอโกะจะไป

แล้วนะ จะบอกลาอะไรหน่อยเหรอ)

([โฟ๊ต]...อือเอาละ ตัดสินใจได้แล้ว)

([เม]เอ๋?) ([โฟ๊ต](สูดลม)เคโอโกะ!!!!!!)

หะ!! ([เบน]อะไร?)

...([โฟ๊ต] ถ้าหากชั้นได้ลูกชายให้ตั้งชื่อ

ว่า อาซือกะ แต่ถ้าได้ลูกสาวให้ตั้งชื่อว่า

อาซือสะ แล้วชั้นจะไปหาเธอแน่นอน

รอชั้นหน่อยนะ!!~~~)

อือ!!เป็นชื่อที่ดีมากเลยแล้วชั้นจะรอนะ!!!

และหลังจากนั้นชั้นก็ขึ้นเครื่องบินไป

ญี่ปุ่น และชั้น~จะรอเธอมาหาชั้นนะ

พยายามเข้านะโฟ๊ต

(จบ EPISODE 2 ติดตามต่อ EP3)

เรื่องและภาพโดย 4DVENLLER