จาก ว่าด้วยเรื่องการเดินทางสู่อวกาศของพญาแร้งสุปัต

๑ในเรื่องการเดินทางออกสู่ห้วงจักรวาลที่ปรากฏอยู่ตามบันทึกในชาดกของพุทธศาสนา อ้างอิงจาก อรรถกถา คิชฌชาดก

ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์เสวยพระชาติเป็นนกแร้งที่เขาคิชฌกูฏ นกแร้งโพธิสัตว์นั้นมีบุตรเป็นพญาแร้งชื่อสุปัตซึ่งมีกำลังมาก มีนกแร้งหลายพันเป็นบริวาร พญาแร้งนั้นเลี้ยงดูมารดาบิดาอยู่บนยอดเขาคิชฌกูฏ

บนยอดเขาคิชฌกูฏมีทางที่ชื่อว่า ปริสังกุปถะ มาแต่ดึกดำบรรพ์ เพราะมนุษย์ที่จะขึ้นไปหาเงินทองต้องแทงหอกตอกหลาวทำเป็นหลักผูกเชือกแล้วไต่ขึ้นไปบนถิ่นนั้น[ ปริ-รอบ/ศังกุ-หอก,หลาว/ปถะ(ปถ=บถ)-ทาง] จึงได้ชื่อว่า ปริสังกุปถะ คือ เส้นทางอันมีหอกหลาวปักแทงอยู่โดยรอบภูเขา เป็นเส้นทางอันยากลำบากที่ขึ้นไปได้ยาก พญาแร้งเลี้ยงดูมารดาบิดาผู้ชราอยู่ที่ทางนั้น(คือเส้นทางนี้ปลอดจากศัตรูที่จะขึ้นมาได้)

พญาแร้งมักไปเที่ยวหามันข้นงูเหลือมมาให้มารดาบิดาเหล่านั้นกินโดยมาก ฝ่ายบิดาได้ฟังมาว่า พญาแร้งสุปัตมีปีกแข็งแล้ว มีกำลังมาก มักร่อนขึ้นไปสูง เที่ยวไปไกลๆ จึงได้กล่าวสอนลูกว่า

ปริปฺลวตฺตํ ปฐวี         ยทา ตาต วิชานหิสาคเรน ปริกฺขิตฺตํ      จกฺกํว ปริมณฺฑลํ
(ถอดความได้ว่า)
ดูก่อนพ่อเมื่อใดเจ้าเห็นแผ่นดินมีทะเลล้อมรอบ(มีสัณฐาณ)กลม(และหมุนรอบตัวเองได้)ประหนึ่งว่ากงจักรลอยลิบๆอยู่ดุจใบบัวลอยอยู่ในน้ำเจ้าจงรีบกลับเสียจากที่นั้น อย่าบินต่อจากนั้นไปอีกเลย

ภาพดาวโลกในรูปนี้ เป็นจุดบริเวณขั้วโลกเหนือพอดี เมื่อมองจากด้านบนในจุดขั้วโลกนี้จะเห็นลักษณะการหมุนรอบตัวเองของดาวโลกคล้ายกับการหมุนรอบตัวเองของกงจักร รึ กงล้อ นั่นเอง

พญาแร้งสุปัตเป็นสัตว์มีร่างกายสมบูรณ์ มีกำลังมาก มีปีกแข็ง ไม่ได้กระทำตามโอวาทของบิดา วันหนึ่งได้บินไปกับนกแร้งทั้งหลายแล้วทิ้งนกแร้งเหล่านั้นเสีย ได้บินขึ้นไปถึงอากาศ(อวกาศ)เบื้องบนโดยกำลังเร็ว ไปถึงที่ที่บิดาบอกแล้ว เมื่อถึงที่ตรงนั้นได้เอี้ยวคอกลับมามองดูข้างล่าง แลเห็นภูเขาและป่าไม้ทั้งหลาย ก็ได้เห็นแผ่นดินมีทะเลล้อมรอบ มีสัณฐานกลมดุจกงจักรเหมือนคำของบิดาบอกไว้แล้ว พญาแร้งสุปัตก็บินล่วงเลยจากที่ที่บิดาบอกแล้วขึ้นไปเบื้องหน้าอีก จึงถูกไฟแห่งลม(วาตสิขา)อันแข็งกล้าประหารพญาแร้งสุปัตผู้มีกำลังมากนั้นให้แหลกละเอียด

พญาแร้งสุปัตบินไกลเกินไปไม่สามารถจะกลับจากที่นั้นได้อีก ตกอยู่ในอำนาจลมวาตสิขา ถึงความพินาศแล้ว เมื่อพญาแร้งสุปัตไม่ทำตามโอวาทของบิดา บุตรภรรยาและนกแร้งอื่นๆที่อาศัยพญาแร้งในการนำเพื่อเลี้ยงชีพก็พากันถึงความพินาศไปด้วยกันหมด

จากประโยคที่นกแร้งโพธิสัตว์ได้กล่าวเตือนพญาแร้งสุปัตทำให้ทราบว่าเป็นการบอกกล่าวในมุมมองจากการสังเกตการณ์จากในห้วงจักรวาลด้วยมุมมองแบบ bird eye view คือ เมื่ออยู่ในจักรวาลแล้วมองย้อนกลับมาที่ดาวโลกแล้ว จะเห็นแผ่นดินต่างๆ(ทวีป)ซึ่งล้อมรอบด้วยมหาสมุทร มีสัณฐาณเป็นทรงกลมๆแบนๆ ซึ่งก็หมายถึงด้านหนึ่งของดาวโลก(ดวงไหนก็ไม่รู้ในหมื่นโลกธาตุ)ที่มองเห็นได้ด้วยตา เป็นทรงกลมที่เหมือนและหมุนรอบตัวเองได้เหมือนการเคลื่อนไหวของกงจักรกงจักร (เพราะหากไม่เห็นว่าดาวโลกมีหมุนรอบตัวเองเหมือนกับการหมุนของกงจักรแล้วก็คงมีการอุปมาเทียบเคียงความกลมของโลกกับความกลมของสิ่งอื่นแทนไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องนำมาอุปมาเทียบกงจักรอีก) และจุดที่มองจากอวกาศลงมานั้นอาจเป็นจุดที่ตั้งฉากแกนโลกแกนโลก(ไม่ขั้วโลกเหนือก็ขั้วโลกใต้)ที่จะเห็นว่าดาวโลกกลมแบนและหมุนรอบตัวเองเหมือนการหมุนของกงจักร ลอยอยู่เหนือห้วงน้ำ(สาคร)ดุจใบบัว

เป็นมุมมองจากด้านบนบริเวณขั้วโลก(ไม่เหนือก็ใต้)ที่จะเห็นว่า ลักษณะดาวโลกจะดูกลมๆแบนๆลอยอยู่(ในอวกาศ)เหมือนใบบัวกลมๆที่ลอยอยู่ในสระ) เพราะเป็นภาพที่เห็นจากมุมมองแค่มิติเดียวไม่ใช่๓มิติ(กว้าง-ยาว-สูง) คือ จะเห็นดาวโลกจากมิติเพียงด้านเดียวจากทั้งหมด๓มิติ(กว้าง-ยาว-สูง)

จากข้อมูลของ อรรถกถา คิชฌชาดก เรื่องการอุปมาถึงรูปทรงของดาวโลกจากมุมมองบนอวกาศนี้ ยืนยันได้ว่า ศาสนาพุทธเคยค้นพบมาก่อนแล้วว่า ดาวโลกมีลักษณะเป็นทรงกลมและหมุนรอบตนเองได้ก่อนทฤษฎีความเชื่อใดๆในยุคนั้นรึหลังจากนั้นมานับร้อยปีแต่กลับมาสูญหายการถ่ายถอดลงเพราะความผิดพลาดในการตีความอย่างมักง่ายในยุคสมัยหนึ่ง จนวิทยาศาสตร์ตะวันตกจะค้นพบในภายหลังร่วมพันปีในที่สุด

สำหรับข้อสงสัยที่ว่า เมื่อสิ่งมีชีวิตอยู่ในอวกาศนั้นจะมีสภาพเป็นอย่างไรนั้น มีคำตอบประกอบดังนี้

๑. จะหมดสติภายใน ๑๕ วินาที เนื่องจากขาดออกซิเจนไปเลี้ยงสมอง และเซลล์สมองทั้งหมดจะตายภายใน ๓ นาที

๒. เลือดและของเหลวในร่างกายจะเดือดและแข็งตัว เพราะความดันในสภาวะสุญญากาศทำให้จุดเดือดของของเหลวในร่างกายต่ำลง ซึ่งโมเลกุลของของเหลวที่ระเหยออกไปก็จะพาเอาความร้อนไปด้วย ดังนั้นเลือดและของเหลวในร่างกายจึงเกิดการแข็งตัว

๓. อวัยวะทุกส่วนในร่างกายทั้งภายในและภายนอก จะขยายตัวออก เนื่องจากการเดือดของเลือดและของเหลวในร่างกาย

๔. ผิวหนังถูกเผาไหม้โดยความร้อนจากดวงอาทิตย์ ที่มาพร้อมกับรังสีอีกนานาชนิด

๕. อาจจะได้รับอันตรายจาก แรงปะทะของวัตถุแปลกปลอมที่ลอยคว้างอยู่ในอวกาศ ซึ่งมีตั้งแต่ฝุ่นผงที่มีอนุภาคขนาดเล็ก ไปจนถึงวัตถุขนาดใหญ่ ที่เคลื่อนตัวด้วยความเร็วสูง

แต่โดยข้อมูลของพญาแร้งสุปัตแล้ว สายพันธุ์ของพญาแร้งสุปัตนี้ไม่จำเป็นต้องเป็นสายพันธุ์ของแร้งที่เราเคยรู้จักมาก่อนก็ได้ เพราะพลังกายของพญาแร้งสุปัตมีความสมบูรณ์มาก ซึ่งมีผลให้สภาพร่างกายมีความทนทานเป็นพิเศษ อวัยวะทั้งภายในและภายนอกมีความทนทานมากเกินธรรมดา เป็นได้ว่า ในการเดินทางออกนอกโลกพญาแร้งสุปัตใช้วิธีการกักเก็บลมหายใจไว้ใช้ในการเดินทางได้มากพอ(แต่ก็ไม่มากเท่าผลจากการฝึกของดาบสมหาฤๅษีในยุคโบราณที่มีทั้งพลังกายและอำนาจฤทธิ์สูงมาก) และเมื่อผนวกกับการบินด้วยความเร็วสูงของพญาแร้งสุปัตเองแล้ว จึงทำให้เดินทางไปได้ไกลมากในระยะเวลาสั้นๆและสามารถบินหลบหลีกเทหวัตถุต่างๆในอวกาศได้ด้วย

ฉะนั้น การเสียชีวิตของพญาแร้งสุปัต น่าจะเกิดจากการถูกรังสีในอวกาศทำร้ายเป็นหลักมากกว่า เพราะพญาแร้งสุปัตถูกสิ่งที่เรียกว่า วาตสิขา ประหารจนสิ้นชีพ ซึ่ง วาตสิขา นี้มาจากคำว่า วาตะ-ลม + สิขา-ยอด,ปลาย,เปลวไฟ และในกรณีนี้คำว่า สิขา น่าจะหมายถึง เปลวไฟมากกว่า เมื่อรวมกับคำว่า วาตะ แล้วจึงได้ความหมายว่า เปลวไฟแห่งลม ซึ่งเป็นไปได้สูงว่า วาตะสิขา ในที่นี้หมายถึง ลม(พายุ)สุริยะ นั่นเอง