จาก ประดิษฐกรรวิทยาศาสตร์ล้ำยุคในวรรณคดีไทย (SET 5) ชุด ยานพาหนะและอุปกรณ์ตัดสนามแรงโน้มถ่วงที่ใช้สำหรับการเดินทางในอากาศ

ในนิทานพื้นบ้านและวรรณคดีไทย มียานพาหนะและอุปกรณ์ตัดสนามแรงโน้มถ่วงอยู่หลากหลายชนิด ความหมายของยานพาหนะและอุปกรณ์ตัดสนามแรงโน้มถ่วงก็คือ ยานพาหนะและอุปกรณ์ต่างๆที่ทำให้ผู้ใช้สามารถเหาะเหินรึเดินทางในอากาศได้ทำนองเดียวกับอากาศยานแต่พกพาได้สะดวกกว่าและเดินทางได้รวดเร็วกว่า ซึ่งทางเราได้รวบรวมอุปกรณ์ตัดสนามแรงโน้มถ่วงบางส่วนจากนิทานพื้นบ้านและวรรณคดีไทยไว้ ดังนี้

๑.เรือเหาะของนางแก้ว(หน้าม้า)-เป็นเรือเหาะที่พระฤๅษีผู้ถอดรูปให้กับนางแก้วเป็นผู้นิมิต(สร้าง)ให้นางแก้ว โดยเปลี่ยนสภาพ(Transform)หนังสือเล่มหนึ่งให้กลายเป็นเรือเหาะขนาดกลางไว้ให้ใช้ในการเดินทาง นอกจากนั้นเรือเหาะนี้ยังสามารถแปลงเป็นงูซึ่งน่าจะเป็นหุ่นพยนตร์รูปแบบหนึ่งได้ด้วย

อนึ่ง เรือเหาะของนางแก้วนี้ใช้ระบบสั่งการผ่านจิต เรียกว่า การอธิษฐาน และยังเป็นยานพาหนะที่ไม่ต้องใช้ล้อในการขับเคลื่อนรึแม้แต่ระบบเครื่องยนตร์อันก่อให้เกิดไอเสียซึ่งสร้างมลพิษให้ธรรมชาติก็ไม่ต้องใช้เช่นกัน

สำหรับปัญหาเรื่องการเดินทางด้วยความเร็วสูงจะมีผลต่อผู้ใช้รึไม่นั้น คำตอบก็คือ ไม่ เพราะเมื่อผู้ใช้ได้สวมใส่อุปกรณ์รึขึ้นโดยสารยานพาหนะที่ตัดสนามแรงโน้มถ่วง ตัวผู้ใช้เองก็จะตัดขาดจากสนามแรงโน้มถ่วงภายนอกด้วย แต่จะถูกยึดโยงเหนี่ยวนำด้วยแรงดึงดูดภายในของอุปกรณ์ตัดสนามแรงโน้มถ่วงนั้นๆแทน ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นแรงปะทะในอากาศรึแรงเสียดทานต่างๆที่ส่งผลให้ความเร็วของวัตถุในการเดินทางลดลงนั้นจึงไม่มี สั่งให้ไปก็ไปสั่งให้หยุดก็หยุดได้ในทันทีตามใจนึก ผู้ใช้จึงสามารถเดินทางได้อย่างรวดเร็วและปลอดภัย(เกือบ๑๐๐%)และตัวยานพาหนะและอุปกรณ์ตัดสนามแรงโน้มถ่วงเหล่านี้เคลื่อนที่ด้วยอำนาจของสนามแม่เหล็กไฟฟ้าจากภายในของมันตัวเองผ่านการกระตุ้นของสนามแม่เหล็กไฟฟ้าตัวผู้ใช้

วิธีบังคับนั้นเล่าก็แสนง่าย เพราะเรือยนตร์หลังนี้มีสายยนต์ยาวสาวเหาะสำหรับใช้บังคับตัวเรือ เพียงดึงเบาๆเรือนี้ก็จะลอยขึ้นอย่างง่ายดาย

๒.เกือกทองของพระสังข์(ทอง)-อุปกรณ์ชิ้นนี้ อาจต้องใช้ร่วมกับกระบองวิเศษที่ได้มาพร้อมกัน วิธีใช้ก็คล้ายๆกับที่ได้อธิบายไว้ในเรื่องของเรือเหาะนางแก้วแล้ว คือ สวมใส่ตัวผู้ใช้เองก็จะตัดขาดจากสนามแรงโน้มถ่วงภายนอก รองเท้าเป็นอุปกรณ์ที่ใช้ในการลอยตัว ส่วนกระบองอาจใช้ในการบังคับสมดุลย์รึทิศทางระหว่างที่ลอยตัวอยู่ก็เป็นได้

๓.เรือเหาะของท้าวหงส์หิน-พระฤๅษีสร้างขึ้นจากก้อนหินโดยแปลงสภาพก้อนหินเป็นเรือหินเหาะได้รูปหงส์ ซึ่งแน่นอนว่า หินทั่วไปไม่สามารถลอยได้ แต่ถ้าหินนั้นถูกทำให้อยู่ในสถานะที่ตัดขาดจากสนามแรงโน้มถ่วงโลกแล้ว แรงกระทำต่างๆก็จะไร้ผลอย่างที่ได้อธิอายไว้พอสังเขปในตอนต้นแล้ว

๔.ปีกยนตร์ของนางทั้งเจ็ด-รามวงศ์โอรสองค์โตของสิงหไกรภพที่ขณะนั้นออกบวชถือพรตเป็นดาบสได้ออกแบบสร้างให้นางทั้ง๗ซึ่งเป็นธิดากษัตริย์ที่ถูกบิดาส่งลงสำเภาทองเพื่อหนีภัยนครล่มจากน้ำท่วมใหญ่ไว้ใช้สำหรับบินในการเดินทางหลังจากที่รามวงศ์ได้ให้ทั้ง๗นางออกบวชถือพรตเป็นดาบสินีแล้ว รายละเอียดการสร้างนั้น มีดังนี้

พี่จะทำปีกประดับสำหรับองค์

ให้โฉมยงรู้บินเหมือนกินรี

แล้วลดเลี้ยวเที่ยวค้นเดินวนวก

เก็บขนนกมาประดับสลับสี

เป็นปีกใส่สายยนต์ไกกลมี

ให้บุตรีเจ็ดองค์สวมทรงกร

ให้โผผินบินลองก็ข้องขัด

หน่อกระษัตริย์จับมือกระพือสอน

ยุพาพินบินเป็นเผ่นอัมพร

แฉลบร่อนราปีกเลี่ยงหลีกลม

จากข้อมูลทั้งหมด อนุมานได้ว่า รามวงศ์ได้นำวิทยาการต้นแบบปีกของชาวเทวกินนรที่ต้องสวมปีกสวมหางก่อนจึงจะบินได้ มาต่อยอดออกแบบใหม่ให้นางทั้ง๗ซึ่งเป็นมนุษย์และไม่เคยฝึกหัดบินโดยติดปีกแบบพวกเทวกินรีมาก่อนได้ฝึกหัดใช้ทดสอบบินจนแคล่วคล่อง ซึ่งวิทยาการปีกต้นแบบของชาวเทวกินนรนี้ รามวงศ์ก็น่าจะรู้จักเป็นอย่างดีจากชายาของตนที่ชื่อว่า นางแก้วกินรี ซึ่งเป็นธิดาของ พระยายักษ์เทพาสูร เจ้านครกาลวาศ กับ นางเทพกินรา ซึ่งเป็นเทวกินรี

อันนางเทพกินรานี้ เป็นชาวเทวกินนรที่ต้องสวมปีกก่อนจึงจะบินได้ ซึ่งตัวนางก็คงจะได้สอนวิธีการสร้างปีกยนตร์ให้กับธิดาซึ่งเป็นเลือดผสมครึ่งยักษ์ครึ่งเทวกินรีด้วย เพราะตัวนางแก้วกินรีเองก็มีปีกยนตร์เช่นกัน แต่ภายหลังถูกนางผีป่าอองออยจำแลงร่างฉีกขนปีกไปบางส่วน ก่อนที่นางแก้วกินรีจะถูกนางอองออยตีจนสลบแล้วโยนลงแม่น้ำ ทว่าปีกส่วนที่ยังติดอยู่กับร่างของนางแก้วกินรีก็ยังสามารถช่วยพยุงร่างของนางไว้ไม่ให้จมน้ำ ร่างของนางถูกปีกชูให้ลอยน้ำอยู่ถึง๕วันจึงถูกซัดมาเกยฝั่ง รอดตายราวปาฏิหาริย์

ส่วนวิธีการสร้างปีกนั้น สามารถสันนิษฐานคร่าวๆได้ว่า ตัวโครงของปีกน่าจะสร้างจากไม้มวลเบา เพราะสามารถพยุงร่างของผู้ใช้ให้ลอยน้ำได้ และจะต้องไม่หนักเกินไปในเวลาที่สวมใส่ ภายในโครงประกอบด้วยสายยนตร์และระบบกลไกซึ่งก็น่าจะเป็นไม้ทั้งหมด ภายนอกประดับด้วยขนนกตามแต่จะหาเก็บได้ และด้วยวิทยาการของชาวเทวกินนรนี่เองที่ทำให้ปีกยนตร์ซึ่งประกอบขึ้นจากวัสดุธรรมชาตินานาชนิดกลายเป็นอุปกรณ์ตัดสนามแรงโน้มถ่วงที่ทำให้ผู้ใช้บินได้

ด้านเจ้าของวิทยาการปีกยนตร์ที่ว่านี้ แม้จะได้ชื่อว่า ชาวกินนร ทว่ากลับมีร่างกายเหมือนมนุษย์ทุกส่วนสัด ผิดกับเหล่ากินนรที่บินได้เองตามธรรมชาติเพราะลักษณะทางกายภาพมีส่วนคล้ายนกอยู่มาก จึงขอคะเนเป็นการส่วนตัวว่า ชาวกินนรติดปีกยนตร์นี้ น่าจะเป็นกลุ่มเลือดผสม ที่มีบิดาเป็นมนุษย์แต่มารดาเป็นกินรีร่างนก ซึ่งมีข้อมูลจากพระไตรปิฎกระบุว่า ทายาทเลือดผสมของบุรุษชาวมนุษย์กับนางกินรีร่างนกนั้นจะคลอดออกมาเป็นฟองไข่ก่อน แต่เมื่อไข่ฟักออกมาแล้ว ทายาทเลือดผสมเหล่านั้นจะมีร่างเป็นมนุษย์เต็มตัวแตกต่างจากนางกินรีผู้เป็นมารดาอย่างชัดเจน ทว่าถึงภายนอกจะดูป็นมนุษย์ แต่ภายในอาจมีข้อแตกต่าง เช่น มีกระดูกที่กลวงและเบากว่ามนุษย์ทั่วไป ซึ่งเป็นปัจจัยเอื้อต่อการบิน แต่เนื่องจากลักษณะทางกายภาพภายนอกไม่อำนวย วิทยาการปีกยนตร์จึงได้ถูกประดิษฐ์คิดค้นขึ้น เพื่อให้ชาวกินนรเลือดผสม รึที่เรียกว่า เทวกินนร สามารถใช้โบยบินได้เหมือนกินนรตามธรรมชาตินั่นเอง