“จน” คำสั้นๆ ที่หลายคนไม่อยากเข้าใกล้ แต่ก็ไม่วายโดนทักทายทุกสิ้นเดือน (มาม่าไทม์) เราทุกคนต่างพากันใช้ชีวิตเพื่อหลบหนีคำๆ นี้ให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ “คุณยะ” นักวาดหนุ่ม(ปลายๆ) แอดมินเพจ “เพราะชั้นจนไงล่ะ” กลับเลือกที่จะเข้าใกล้และหยิบจับ “ความจน” มาสร้างเป็นการ์ตูนโดนใจคนอ่านทั่วประเทศได้อย่างล้นหลาม อาจจะด้วยมุกที่ทันสมัย หลากหลาย ยิงตรง ชงไว ตบแรง ยิ่งบวกกับ Content “ความจน” ที่หลายคนน่าจะอินด้วยแล้ววันนี้เราเลยชวนคุณยะมาพูดคุยถึงที่มาที่ไปและเส้นทางการปั้น “ความจน” ให้โดนใจคนอ่านกัน    

เริ่มวาดการ์ตูนตั้งแต่เมื่อไร?

การ์ตูนนี่ตอนเด็กๆ ก็วาดเล่นมาเรื่อย มาวาดเป็นระบบก็ตอนติวเข้าถาปัดนี่แหละ ตอนเรียนก็วาดพวก Fanart มาเรื่อยๆ เป็นงานอดิเรก ตอนทำกราฟฟิคเริ่มเห็นช่องทางในการเขียน Comic มากกว่า เลยเริ่มเขียนการตูนนับแต่ตอนนั้น เป็นการ์ตูนสั้นแนวหักมุม ออกมาทำฟรีแลนส์ก็ได้เขียนมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันนึงงานไปเข้าตาบก.ของบรรลือสาส์น เลยได้เขียนการ์ตูนแก๊กตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

นอกจากดูแลเพจ "เพราะชั้นจนไงล่ะ" แล้ว ทำงานอะไรอีกบ้าง?

แล้วแต่จะจ้างครับ 555 จริงๆ ก็ทำได้หมด ไม่เกี่ยงหรอก แต่หลักๆ ก็เขียนการ์ตูนนี่แหละ นอกจากชั้นจนแล้วผมก็เป็นนักเขียนขายหัวเราะด้วย เขียนซีรีส์ 2 เรื่องลงในเว็บ Omelet คือ กีฬาสามานย์ กับ นายเอนามสมมติ แล้วก็เขียนการ์ตูนให้เพจลูกค้าชื่อ คิ้วหนาตาหวาน มีเขียนการ์ตูนล้อจากเกม ชื่อเพจ Overwatch kindergarten สนองนี๊ดขำๆ ถ้ามีเวลาก็อยากกลับไปเขียนเรื่องสั้นหักมุมอีกเหมือนกัน กำลังหาทางอยู่

ทำไมถึงเลือกมาทำฟรีแลนซ์ ที่หลายคนมองว่าไม่มั่นคง

งานประจำสุดท้ายที่ทำคือกราฟฟิคแล้วก็ควบดูแลงานก่อสร้างสาขาให้บริษัท ผมก็รับไปจ็อบด้วย เห็นความแตกต่างระหว่างงานประจำกับงานอิสระ ผมชอบที่จะวางแผนและคอนโทรลด้วยตัวเองมากกว่าอยู่ในระบบของคนอื่นไง แต่มันก็เหนื่อยกว่าและยากกว่านะ เหมือนทำทั้งบริษัทที่มีเราคนเดียวอ่ะ พองานนอกเยอะขึ้นถึงจุดนึงเราก็ออกมาทำเต็มตัว มันต้องมีความมั่นคงรออยู่ไงเราถึงกล้ากระโดดออกมา ไม่ใช่เรียนจบแล้ว เย้ กูจะเป็นฟรีแลนส์ ก็เจ๊งดิเอาลูกค้ามาจากไหน 555

ที่มาของเพจ “เพราะชั้นจนไงล่ะ”

วันนั้นเพื่อนชวนกินเนื้อย่าง ช่วงนั้นแกลบเลยบอกสวนไปว่า ”ไอ้สัส! กูจน!” ก็เกิดไอเดีย (เดี๋ยวๆ!) จึงคิดหนูมัสขึ้นมา เป็นคนจนๆ แต่พยายามจะไฮโซแบบโลวคอส ทีนี้ก็ต้องมีคนที่รวยจริงไว้เปรียบเทียบ จึงมีโมจิขึ้นมา แล้วต้องมีคนขรึมๆ หน่อยไว้คอยปราม ก็เกิดเป็นหนูเมย์ ซึ่งตอนหลังกลายเป็นเด็กติดเกมไปละ 555 ทีนี้ด้วยว่าทุกคนแรงหมดเลย อยากมีคนธรรมดาๆ คอยดึงบรรยากาศไว้บ้าง เลยสร้างหนูเหมียวขึ้นมา แต่กลายเป็นว่าอีนี่หลุดที่สุดเลย 555

แล้วตัวละครไหนป๊อปสุดในเพจ

แต่ละตัวก็จะมีคนชอบเป็นกลุ่มๆ กันไปล่ะนะ แต่จากที่โหวตมา หนูเมย์ชนะ 555 เดาว่าตัวอื่นมันจะเหมือน Fiction ไง จะเล่นใหญ่หมด แต่หนูเมย์นี่มันเหมือนเป็นเพื่อนเราจริงๆ อ่ะ ดูการ์ตูน เล่นเกมมาด้วยกัน พูดจานิ่งๆ อึนๆ เล่นมุกก็แป๊ก แล้วด้วยว่าเป็นสาวแว่นก็มีผลไม่น้อยเลยทีเดียว

ถ้าเลือกคบเพื่อนได้แค่ 1 คน ในแกงค์หนูมัส จะเลือกคบใคร?

ก็คงหนูเมย์นี่แหละ อยู่ด้วยแล้วสบายใจที่สุด เป็นคนง่ายๆ สบายๆ ยังไงก็ได้ โลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยยุ่งเรื่องชาวบ้าน และเป้นคนหัวคิดดี มีปัญหาอะไรก็ปรึกษาได้ ให้คำแนะนำที่ดี ระวังอย่างเดียวคืออย่าไปล้ำเส้นจะก้าวร้าวรุนแรงมาก

ตัวจริงคุณเป็นคนตลกมั้ย?

ผมเป็นคนจริงจัง........... ที่ชอบในเรื่องตลก การเล่นมุกเหมือนโปรเจ็กต์นึงที่เกิดขึ้น ทางมุกดีคนฮาโอเคปิดงานสบายใจ ถ้าแป้กก็จะวิเคราะห์ในหัวเลยว่าเกิดจากอะไรรวมทั้งมุกของคนอื่นด้วย อันไหนห่วยเราก็แอบเหยียดในใจ โคตรเชี่ยเลย 555 แต่ความตลกมันเป็นสัญชาติญาณ จะจริงจังแค่ไหนความเบิกบานมันก็มาเป็นผลพลอยได้ ถ้าคุณคุยกับผม ผมก็ตลกใส่ ผมถือว่าได้บริหารมุกด้วย ดีจังอาชีพนี้

ในฐานะที่เป็นนักวาดสายฮา ชอบมุกแบบไหนมากที่สุด

ชอบมุกตลบหลังครับ แบบพูดถึงเรื่องนึงไว้ตั้งแต่ต้น ทิ้งไว้จนลืม พอตอนท้ายก็หยิบเอาจุดนี้มาใช้อย่างเหนือคาด ตัวอย่าง ล่าสุดดู Mr.Bean ตอนฟังเทศน์ในโบสต์ มันจามแล้วแอบเอามือเปื้อนขี้มูกไปเช็ดในกระเป๋าเสื้อ แล้วมันก็นู่นนี่นั่นไปเรื่อยทั้งตอน พอตอนท้ายมันจะแอบกินลูกอม คนข้างๆ มองมาพอดี มันเลยเอาลูกอมไปซ่อน แต่ดันซ่อนในกระเป๋าที่มันเช็ดขี้มูกไป ผมปรบมือเลย 555 อีกอย่างที่ชอบก็โจ๊กแต้จิ๋ว ยิ่งใส่ไข่เยี่ยวม้าด้วยนะ

พูดถึงความจนแล้วนึกถึง “มาม่า” ปกติชอบกินมั้ย?

มาม่าแพงนะเฮ้ย ! ผมเคยไปกินที่ญี่ปุ่น 2ถัวยนี่กินข้าวหน้าเนื้อได้แล้วอ่ะ อร่อยสุดนี่ผมว่าหมี่โกเรง แต่บ่อยสุดนี่ต้มยำน้ำข้นใส่ไข่ ขยันหน่อยก็ใส่ไส้กรอกชีสอร่อยเหาะ แต่รสสุกี้นี่เหี้ยจริง ความเห็นส่วนตัวนะ ลองไปซองนึง ที่เหลือกินแห้งเป็นขนมหมดเลย 555 ในหนังสือมีบท”มาม่าตีบวก”ด้วยนะ เกี่ยวกับ... อ้าว ยังไม่ให้ขายอีกเหรอ ว้า โทษๆ

http://www.tops.co.th/p/Mi-Goreng-Instant-Noodles-85g
เอะอะก็ขายของ ! ถามถึงอาหารมื้อที่แพงที่สุดในชีวิตที่เคยกินมั่งละกัน

ตอนทำงานสถาปนิก เคยติดตามหัวหน้าไปเขาใหญ่ กินสเต๊กจานละพันกว่า กับไวน์อะไรซักอย่าง มันให้สัมผัสที่ไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต ได้รู้ว่า เห้ย มันไม่ใช่ว่าซื้ออาหาร แต่มันคือการซื้อประสบการณ์ โดยเฉพาะถ้าหัวหน้าจ่ายให้

ดูเหมือนว่าตอนนี้อาชีพนักวาดจะไม่ใช่อาชีพไส้แห้งแล้ว ?

ไม่น่ามีนักวาดที่ไส้แห้งแล้วนะ ถ้าการ์ตูนขายไม่ได้ใครจะมานั่งหิวอยู่ล่ะ คงเป็นว่ารายได้จากงานเขียนการ์ตูนยังน้อยอยู่ดีกว่า ช่วงแรกๆนักเขียนก็จะทำอาชีพอื่นเป็นหลัก หรือเริ่มตั้งแต่ยังเรียนหนังสือ ผมตอนเริ่มก็รับฟรีแลนส์งานดีไซน์อื่นๆอยู่ ก็เขียนมากขึ้นเรื่อยๆจนมาทำเต็มตัว ถ้าทำเป็นอาชีพหลักแล้วรายได้ค่อนข้างโอเคเลยนะ มันก็มากน้อยต่างกันไปเพราะรูปแบบมันหลากหลายมาก นักเขียนการ์ตูนไม่ใช่ว่าออกหนังสือกับสำนักพิมพ์อย่างเดียวอีกต่อไปแล้ว เขียนลงเว็บมั่ง ขายโฆษณามั่ง หนังสือทำมือ ทำสื่อความรู้ด้านต่างๆ รับจ้างวาดจากต่างประเทศ กระทั่งระบบอุปถัมภ์ บลาๆๆ ตามแต่เส้นทางที่เสาะหาได้ แต่นั่นหมายความว่าเมื่องานคุณเกิดและขายได้แล้วนะ กว่าจะถึงจุดนั้นก็คงต้องดิ้นรนกันไป

มองปลายทางของชีวิตไว้ว่ายังไง? 

ก็...ก็คงตายแหละ 555 เอาจริงๆตอนนี้อยู่ในปลายทางของที่ฝันไว้แต่ต้นนะ เป็นฟรีแลนส์ได้ทำงานที่รักไปเรื่อยๆ เงินก็อยู่ได้สบายดี แต่เรามาถึงจุดนี้เร็วเกินไป ยังไม่เห็นปลายทางไกลๆว่าจะเป็นยังไงวะ เป็นปรมาจารย์ หรือเป็นเจ้าของสตูดิโอใหญ่ยักษ์ ก็ยังนึกไม่ออก ก็ดูแค่ใกล้ๆว่ามีทางไหนไปได้ก็ลองไปแค่นั้นเอง

สุดท้ายอยากฝากอะไรถึงแฟนๆ บ้าง

ขายของครับ รอมานาน 555 ตอนนี้ทางเพจกำลังจะออกพ็อคเก็ตบุ๊ค ชื่อว่า "เพราะชั้นจนไงล่ะ variety" ซึ่งจะเป็นเนื้อหาใหม่ทั้งหมด หนังสือจะวางขายในงานสัปดาห์หนังสือ ตุลานี้ (อ้าว จบไปแล้ว) โดยออกหนังสือกับทางสำนักพิมพ์ Nida Publishing บูท Y013 โซน Wonderland (จบไปแล้ว!) เอาเป็นว่าติดตามความคืบหน้าได้ทางเพจ "เพราะชั้นจนไงล่ะ" และ "Nida Publishing" ละกันครับ ! ขอบคุณครับ !

ติดตามเพจ "เพราะชั้นจนไงล่ะ" ได้ที่ : https://www.facebook.com/goojone/?fref=ts

 อย่าลืมไปสมทบทุนมาม่าหนูมัสกันนะ 555555