มีอยู่วันหนึ่ง ผมต้องไปเที่ยวทะเล โดยที่ไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนล่วงหน้า เพราะว่าไม่ได้คาดคิดว่าจะมาเที่ยวทะเลแต่แรก เลยมิได้เตรียมชุดที่จะลงเล่นน้ำ ผมเลยต้องไปหาซื้อเสื้อมาใส่ 150 บาท, กางเกงJJ 150 บาท กางเกงในไม่มีขาย  ไม่เป็นไรไม่ต้องใส่ตอนเล่นน้ำก็ได้ เวลากลับจะได้มีใส่กลับ ผ้าเช็ดตัว 200 บาท รวมแล้ว ค่าลงสระน้ำทะเลบางแสนครั้งนี้ ผมเสียไป 500 บาท

     จากนั้นก็เล่นน้ำกันตามปกติ ดำผุดดำวายอยู่บริเวณใกล้หาดทราย ไม่ได้ไปไกลนัก เพราะว่า "ผมว่ายน้ำไม่เป็น"  เล่นไปสักพัก น้องๆ มาชวนเล่น "บานาน่าโบท"  ไอ้เรือยางที่เป็นเหมือนรูปกล้วย แล้วมีเรือรากไปกลางทะเลนั้นแหละ ผมไม่กล้าเล่นเพราะกลัวตกน้ำ แต่พวกน้องๆ ที่ไปด้วยรบเร้าเหลือเกิน มันอยากเล่น แล้วมันก็อยากให้ผมเล่นด้วย  แต่ผมยังไงก็ไม่เล่น หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่เล่น เพราะกลัวตกน้ำจริงๆ ถ้าตกไปกลางทะเลจมแน่ๆ ไอ้น้องเราก็บอกว่า เขามีเสื้อชูชีพให้  ไอ้เราเคยลองที่เขื่อนขุนด่านมาครั้งหนึ่ง คราวนั้นแม้งจมทั้งคนทั้งชูชีพ โชคดีมีห่วงยางช่วยไว้  เลยรอดมาได้ถึงทุกวันนี้

          ว่าแล้ว ก็เหมือนโชคที่จะไม่เข้าข้างผมเลย ขณะที่น้องๆ ยุผมให้เล่นอยู่นั้น เจ้าของเรือก็เข้ามา บอกว่า

           "ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวผมขับช้าๆ เรือมันมีหลายสปีด เดี๋ยวผมเอาสปีดต่ำสุดเลย ไม่ตกแน่นอน"

           เอาว๊ะ ไหนๆ เจ้าของเรือก็มาการันตีแล้ว ว่าขับช้าๆ ไม่ตกแน่นอน แล้วมันก็จะเป็นการพจญภัยกลางทะเลด้วยเรือกล้วย บานาน่าโบท เป็นครั้งแรกในชีวิตอีกด้วย เงินก็ไม่เสียน้องออกให้ เอาก็เอาว๊ะ (ผมคิดอยู่ในใจ)

          เมื่อได้ไฟเขียวจากผมแล้ว น้องๆ ก็เฮโล รีบวิ่งไปขึ้นเรือยางกล้วยกันยกใหญ่ ผมก็เลยได้นั่งหลังสุด ก่อนออกจากชายหาด ขอแชะภาพเป็นที่ระลึกสักหน่อย...(ดังรูปด้านบน) จากนั้นเรือก็ค่อยๆ ลากเจ้าบานาน่าโบทที่พวกเรานั่งออกไปกลางทะเล อย่างช้าๆ ตามที่เจ้าของเรือบอกทันที

           เมื่อเรือออกมาได้สักประมาณหนึ่ง ประมาณไกลผู้ไกลคนที่เล่นบริเวณชายหาดแล้ว คราวนี้ เจ้าของเรือ  แม้งเร่งเครื่องสปีตของมันที่มันบอกไว้ว่าต่ำสุด แต่ผมไม่เชื่อ นึกนึกนใจว่า

           "ไหนแม่งบอกว่าไม่เร็ว ไม่เร็วพ่องมึงซิ สาด กูนึกว่ากูนั่งอยู่บนจรวดทางเลียบ" 

            จากนั้นมันก็ลากเราไปสู่กลางทะเลด้วยความเร็ว มือซ้ายผมจับราวจับของที่นั่งอย่างแน่นหนา สุดชีวิตยังไงก็ไม่ปล่อย มือขวาเอื่อมไปกอดคนข้างหน้า เป็นลูกน้องที่ร้าน บอกน้องเขาว่า ขอเกาะหน่อยนะ แม้งขับโคตรเร็วเลย
            แล้วสิ่งที่ผมกลัวที่สุดมันก็เกิดขึ้นกับผมจนได้ ผมเพิ่งมารู้ที่หลังว่า การนั่งบานาน่าโบทนั้น คนที่นั่งหลังสุดจะต้องโดนเวียงเป็นคนแรก ใช่เลยครับ มันเวียงผม จนผมกระเด็ดตกลงไปในน้ำทะเล 
            แม้จะมีเสื้อชูชีพอยู่ แต่ผมก็ไม่ไว้ใจมัน สองมือผมจับราวที่นั่งของเรือยางไว้อย่างเหนียวแน่น แน่น แบบโคตรแน่น แบบชนิดที่ว่า กูรักมึงมาก กูจะไม่ยอมปล่อยมือจากมึงเด็ดขาด

            นึกภาพเอาไว้เลยนะครับ ตอนนี้ตัวผมอยู่ในน้ำ มือสองข้างจับราวนั่งของบานาน่าโบทไว้อย่างเนียวแน่น มันก็ลากผมไปกับผิวน้ำ ทำเหมือนผมเป็นปลากำลังโต้คลื่นอยู่อย่างนั้น  

             แล้วสวรรค์ก็ลงโทษผมมาอีกหนึ่งดอก ในขณะที่ร่างของผมกำลังโต้น้ำทะเลอย่างเมามันของไอ้คนลากอยู่นั้น กางเกงที่ผมใส่อยู่ มันถูกแรงดันของน้ำ และมันกำลังเลื่อนลงไปที่เข่าผม แล้วมันก็ทำท่าหลุดลงไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ  ผมคิดในใจ ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่าง กางเกงผมหลุดออกไปจากตัวแน่ กางเกงในก็ไม่ได้ใส่ ทำไงดีๆ มือก็ปล่อยไปดึงกางเกงไม่ได้เสียด้วย คิดได้แล้ว... กางขาออกครับ ผมกางขาออก เป็นรูปตัว V เพื่อไม่ให้กางเกงมันหลุดจากตัวผมไป ในขนาดที่ผมยังโดนลากอยู่ ถึงกางเกงยังไม่ได้หลุดออกจากตัวผมไปก็จริง แต่ตอนนี้มันก็เลื่อนไปอยู่ที่ปลายขาแล้ว  ผมต้องกางขาเพื่อรักษากางเกงเอาไว้

        ถ้าตอนนั้นใครมองมาจากมุมสูง ก็จะเห็นไอ้บ้าคนหนึ่ง โดนเรือยางลากไปกับน้ำ ท่อนล่างโป้เปลือยอยู่ มือทั้งสองจับไว้ที่ราวจับ ตูดแหงนไปทางท้องฟ้า และกล้วยส่วนตัวของผม คูดไปกับน้ำทะเลแทบหัก..... ผมตระโกนดังลั่น 

"เฮ้ย หยุดๆๆๆ กูตกน้ำ หยุดโว้ย"

ตระโกนอยู่ได้สัก 30 วินาที เรือลากก็หยุด แล้วหันมามองที่ผม พร้อมเอาเรือมาเทียบข้างตัวผม

"ขึ้นฝั่งเลย ผมไม่ไหวแล้ว" ผมบอกกับคนขับเรื่อ พร้อมส่ายหน้าไปด้วย

"ไม่เป็นไรพี่ ขึ้นมาเรือผมเลย"  เจ้าของเรือพยายามยืนมือมา จะดึงผมขึ้น

"กูขึ้นไม่ได้ " ผมตระโกนบอกคนขับเรือไป มือทั้งสองข้างยังคงจับราวจับไว้อย่างแน่น

"ทำไมพี่ตัวใหญ่เกินไปเหรอ"  เจ้าของเรือถามต่อ

"ไม่ใช่   กางเกงกูหลุด" พูดจบน้องๆ ที่นั่งอยู่บนเรือก็หัวเราะกันยกใหญ่

"จะจมน้ำอยู่แล้วยังจะมาอายอีก ขึ้นมา"

น้องสาวผมบอก ผมก็คิดว่ายังงั้นแหละ เลยรีบขึ้นดีกว่า โดยผมทำตัวให้ชิดกับเรือให้ได้มากที่สุดแล้วปืนขึ้นเรือคนลากทันที

"โฮ่พี่ ตูดขาวๆ สวยๆ อย่างนี้ ไม่ต้องอายหรอก" 

(นึกในใจ) "ไม่อายพ่องมึงดิ  ลากกูมาตั้งไกล ให้กูเอาตูดโชว์ฟ้า เอาหำลากน้ำมาแทบหัก"

สรุปแล้ว ทั้งคนขับเรือ ทั้งน้องๆ ผมได้เห็นตูดของผมกันทุกคนทั่วหน้า   จากนั้นเจ้าของเรือมันก็ให้ผมนั่งเรือมัน  แล้วมันยังบอกผมอีกว่า

"พี่ๆ ถ้าผมยังไม่ได้บอกให้กระโดด พี่อย่าพึ่งกระโดดนะ"

ผมมองหน้ามัน และนึกในใจ

"เมื่อกี้มึงลากกูยังกับปลาพยูนเกิยตื้น มึงยังไม่พอใจใช่ไม้ มึงยังมีเรื่องตื่นเต้นให้กูอีกหรือนี่!!"

ตอนนี้ผมกอดเรือมันอย่างแน่น (นั่งหน้าคนขับด้วย) มันลากพวกน้องๆผม เข้าฝั่ง และทิ้งท้ายด้วยการเวี่ยงน้องๆ ผม ตกน้ำกันหมดทุกคน ก่อนขึ้นฝั่งอย่างปลอดภัย

"ทีหลังกูจะไม่เชื่อใครอีกแล้ว สาด"