ตอนเด็ก เรากลัวที่จะขี่จักรยานสองล้อมาก จนเราจบมอหก ในช่วงปิดเทอมเราและครอบครัวไปที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ซึ่งมีที่สำหรับขี่จักรยาน และมีพื้นที่ว่างที่น่าจะพอฝึกได้ เลยเช่าจักรยานมาฝึก ตอนแรกยังทรงตัวไม่ได้ สักพักเริ่มทรงตัวได้ พี่และน้องเลยพาเราไปขี่ที่สนามจักรยาน เราขี่ตามพี่น้องไม่ทัน และยังไม่คล่องด้วย เซไปเซมา หยุดที่ข้างทางตลอด มาฝึกได้สองวันก็ไม่ได้มาอีกเลย จนจบปีหนึ่ง

  ตอนวันเกิดป้า ครอบครัวเราและญาติ ไปกินที่บ้านป้าซึ่งหน้าบ้านเป็นร้านป้าย มีจักรยานที่ไม่ได้ใช้นานแล้วอยู่ด้วย เราเลยถามป้าว่ายังใช้ได้อยู่มั้ย ป้าบอกว่าใช้ได้แต่ต้องใช้เครื่องเป่าลมยางล้อนะ ไม่นานลูกพี่ลูกน้องใช้เครื่องเป่าลมยางมาเหยียบจนแน่น เราลองขี่จักรยานอีกครั้ง เนื่องจากไม่ได้ขี่เป็นเวลานานเลยต้องฝึกทรงตัวใหม่จนเริ่มทรงตัวได้ แต่ยังขับไม่ตรงและยังเลี้ยวไม่ได้ เลยลองขับไปเรื่อยๆ พอเหนื่อยก็พัก พักเสร็จจึงขี่จักรยานต่อ ผ่านไปสักพักเราเลิกขี่จักรยานแล้วนั่งข้างในบ้านจนถึงเวลากลับ

  วันต่อมา พี่พาเราไปสวนสาธารณะแห่งนั้นอีกครั้ง เราไปฝึกขี่จักรยานตามเคย ครั้งนี้ขับไปได้ยาวขึ้น เริ่มเลี้ยวได้แล้ว แต่ว่าปวดมือเพราะเกร็งเวลาจับ ถ้ามีโอกาส เราจะไปฝึกอีกจนคล่องและไม่เกร็งด้วย