จู่ๆอยากพิมพ์เหมือนเป็นบันทึกหนึ่งในความคิด    คุณเคยหลับแล้วฝันใช่ไหม?
ความฝันนั้นใช้พลังงานมาก  การไม่ฝันเลยนั้นเป็นอะไรที่วิเศษเพราะร่างกายในยามหลับจะต้องไม่ใช้พลังงานหรือใช้ไฟฟ้าที่หลงเหลือจากสมอง เพื่อตื่นมา เหมือนเวลาที่หายไปแล้วโผล่อีกทีตอนเช้า การฝันเกิดขึ้นจากอะไร? อันนี้เราไม่ทราบแน่นอน.... ขอเดาว่าอาจเพราะความติดในแต่ล่ะวันนั้นมันเข้ามาในสมองมากเกินไป สมองเกิดการกระตุ้นจนกระทั่งหลับแล้วก็ยังคงตต้องการเรียบเรียง เหมือนไฟฟ้ายังคงหลงเหลือในสมองประนึ่งร่างกายยังชัตดาวน์ แต่สมองยังคงสับสนอ๊ะๆขอเรียบเรียงซักหน่อย
แล้วความฝันนั้นเคยเกิดขึ้นจริงไหม?  ในความคิดเรา เราคิดว่าความฝันเกิดจากตัวเราส่วนหนึ่ง+คลึ่นไฟฟ้าจากข้างนอกส่วนหนึ่ง ปะดั่งคลื่นวิทยุที่ดันทะลึ่งจูนเข้ากะสมองของเราทีี่ปะจุเดียวกันจนสร้างเรื่องราวนั้นขึ้นมา แล้วเคยสงสัยไหมว่า ตอนเราโดด ตอนเราบิน ตอนเราอื่นๆ ทำไมเรารู้สึก...   สมองสั่งการให้เรารู้สึกนั้นเอง  เป็นอุปทานที่ร่างกายตอบสนองกับภาพที่เห็นอัตโนมัติ เหมือนเราเห็นภาพน่ากลัวเราก็กลัว เห็นภาพตกใจเราก็ตกใจ เจออากาศเย็นเราก็เย็น ความฝันที่ให้ความรู้สึกก็เช่นกัน...

อีกนิมิต ถ้าสมองเรากำลังหลอกลวงเราอยู่ล่ะ?  ทำไมเราหลอน ทำไมเราวิตก ทำไมเราถึงเห็นอะไรแปลกๆ ทำไมคนเรามองเห็นไม่เหมือนกัน กระทั่งการประมวลสีและมุมมองมุมกล้องและอื่นๆ ขึ้นอยู่กับสมอง การประมวลผล และอื่นๆ อ่า...พิมพ์ถึงขนาดนี้แล้วทำให้นึกถึง เดอะแมทริกซ์   จริงๆ